Lauwe comedians in snikheet theater

voorzitter Tom Sligting. Hakim, Marc OpderHeijde, Marjolijn Touw en Fedor van Edijk, kozen uiteindelijk Peter Pannekoek tot winnaar. De publieksprijs ging naar Omar Ahaddaf.

~

Zes stand-up comedians streden op 11 juni in het Amsterdamse theater Bellevue om de vermelding van stand-upper van het jaar 2006. Voor het vierde jaar werd dit concours gehouden met het doel de beste stand-up comedian te kiezen. Harry Glotzbach, een eerdere winnaar van het concours, praatte de avond aan elkaar. Leuk om te zien hoe hij de afgelopen jaren is gegroeid. Zijn timing is goed, hij is relaxter en voelt zich als een vis in het water als presentator van deze wedstrijd.

Michael en Jacob

De Belg Michael van Peel mag als eerste het podium op. Hij snijdt onderwerpen aan als file en TomTom. Onderwerpen die veel gebruikt zijn door andere stand-up comedians en cabaretiers. En dus moeten de grappen hierover wel heel goed zijn, wil je als comedian scoren. Helaas lukt dit Van Peel niet vaak. De Friese Jacob Spoelstra lijkt het er in het begin veel slechter vanaf te brengen, maar na een paar minuutjes ‘warmlopen’ heeft hij de lach van de zaal als hij vertelt dat hij op zijn kat Frummel ging zitten, en de reactie van de dierenarts daarop: “Zag u hem niet liggen of zo?”

Peter Pannekoek

Peter en Victor

Bij kandidaat Victor Masboom zakt de sfeer weer in, want echt goede grappen heeft deze jongen niet. Het schateren blijft dan ook terecht uit. Dan komt Peter Pannekoek. Hij is een klein mannetje dat meteen over zijn eigen naam begint, wat natuurlijk ook niet te omzeilen is. Hij vertelt over zijn vader die overleden is aan kanker en maakt daar keiharde grappen over. Aan de reacties in het publiek te merken was het hier en daar misschien iets te grof, maar daar weet Pannekoek met een “woehoe, gewaaaagd ja” de sfeer luchtig te houden. Leuk is ook het verhaal over zijn verslaving aan snoozen, waarmee hij is aangestoken door zijn vrienden.

Omar Ahaddaf

Donald en Omar

Daarna is het tijd voor Donald Olie, een opmerkelijke verschijning tussen de stand-uppers. Deze ras-Amsterdammer ziet er uit als een discotheekportier op de camping, compleet met ultrabrede gouden ketting. Hij vertelt over zijn huwelijk met Greet en babbelt vrolijk over zijn kinderen. Het is totaal geen stand-upper, want daar is zijn verhaal te gelikt en te bedacht voor, maar hij weet in ieder geval hoe hij mensen moet laten lachen. De Marokkaanse Omar Ahaddaf sluit de rij comedians af en vertelt heel easygoing verhalen over zichzelf en zijn familie waarbij hij er natuurlijk niet aan ontkomt om zijn eigen afkomst hierin te verwerken. Zelfspot is ook hier een goede pijler.

Iedere comedian krijgt vijftien minuten om te laten zien wat hij in huis heeft. Daarbij hebben ze vlak voordat ze opmoeten te horen gekregen dat ze het onderwerp Der Manschaft in hun optreden moeten verwerken. Wat natuurlijk wel lukte, maar niet altijd de beste grappen opleverde. Na een korte pauze treedt comedian Jim Speelmans op en aansluitend zou de uitslag van het juryrapport volgen. Speelmans begint heel goed. Hij is scherp, heeft een show die goed in elkaar steekt en staat relaxed op het podium. Maar naarmate de tijd verstrijkt, krijgt hij het benauwd en dat is niet te wijten aan Speelmans of aan de temperatuur. Hij zou eigenlijk 25 minuten optreden, maar omdat de jury er niet helemaal uit komt, moet hij tijd zien te rekken. Uiteindelijk speelt hij 45 minuten en onterecht is hiermee bij het grootste gedeelte van het publiek de suggestie gewekt dat hij een slechte comedian is. Jammer.

De uitslag

Na een lange hete avond wordt het bekendmaken van de uitslag een beetje afgeraffeld. Hoewel Glotzbach jubelt dat het niveau van de avond heel hoog is, leest juryvoorzitter Tom Sligting vervolgens vooral heel negatief commentaar voor uit de juryrapporten. Van de een is het materiaal niet verrassend, de ander mist performance, timing of energie. Het mag dan ook bijna een wonder heten dat er toch nog een winnaar uit de bus is gekomen. Peter Pannekoek mag zich Stand-upper van 2006 noemen en de publieksprijs gaat uiteindelijk naar Omar Ohaddaf. Het was een lange, te hete avond met een anticlimax-gevoel door het commentaar van de jury. Maar uiteindelijk is er flink wat afgelachen en laat dat nou net de bedoeling zijn van zo’n avond…