Lekkerrrrrrrrrrr

En wat brengt deze aanpak ons? Wel, waar de band zich op Taste the Secret nog afficheerde als ‘Opening Act’, waar eigenlijk niemand zin in had omdat ze voor de hoofdact kwamen, laat ze op dit album met Yudee! horen zich al een stuk hoger in te schatten. Daarnaast is het dit keer ook weer toegestaan om tekstueel wat agressiever uit de hoek te komen. En eigenlijk is dat niet eens zo onterecht als we kijken naar de reputatie die de band onderhand opgebouwd heeft. Ze bestaan sinds 1993 en zijn dus alweer dertien jaar behoorlijk eigenwijs bezig binnen het genre. Wanneer je dan met een swingend album als Bang for the Buck komt na een moeilijker verteerbaar album als Taste the Secret mag er naar mijn idee toch wel even wat hoog van de toren geblazen worden (The Breakdown)

Funk

Nu gebruik ik in vorige alinea wel het woord swingend, maar eigenlijk is dat een omschrijving die niet afdoende is. Funk en soul gaan namelijk hand in hand op dit werk, waarbij gitaar, piano maar ook een Hammondorgel (o.a. op Smack) gebruikt worden voor de muzikale omlijsting. De muziek klinkt ook nog eens zo strak geproduceerd dat het moeilijk op te maken is welke stukken door DJ. Einstein gemixt zijn en welke delen er later in gezet werden. Een knap staaltje werk dus. Dat deze lelijke eendjes echter ook nog steeds van lol maken houden merken we aan Andy vs. Dizzy, waarop beide rappers de confrontatie met elkaar aangaan. Geen disses naar andere artiesten maar een battle onder elkaar. Een heerlijk album, dat urenlang de funky ritmes door je kamer kan doen schallen zonder te vervelen. Dit is voor fans van onder andere Jurassic 5 bijna verplichte kost.