Met je harses tussen de luiers

Met Music to do the dishes with verwezenlijkt Coparck’s toetsenist de Lange na een aantal demo’s zijn eerste soloplaat. De Lange sleutelde dit album na bedtijd van de kinderen op de slaapkamer in elkaar met Fruityloops; in de professionele dancewereld een nogal onalledaagse keuze. Het is immers een eenvoudig muziekprogramma met beperkte mogelijkheden. Maar Geigercounting profileert zichzelf juist als een no-budget act. Voor 250 euro komt hij zijn bed al uit en hij behoeft geen PA, slechts een versterker om de boel op in te pluggen. Daarbij schroomt hij niet om te dwepen met het feit dat de apparatuur waarmee hij werkt niet meer dan zevenhonderd euro gekost heeft. De simpele productie van het album wordt verkocht onder het mom: “Zo klink ik tijdens een live-optreden”. Hij draait het gewoon om. En dat is slim.

~

Eenvoud

Music to do the dishes with is een concept album, waarvan het idee ontstond tijdens het volbrengen van de huishoudelijke klusjes die er als full-time huisvader nu eenmaal bij horen. Maurits de Lange wilde een plaat maken waarbij afwassen en stofzuigen sneller zou gaan. Daar kan schamper om gelachen worden, maar gelukt is het zeker. De nummers lopen naadloos in elkaar over en beschrijven een dag uit het leven van de eenvoudige huisman: van opstaan tot de kleine tegenslagen des levens. Eenvoud siert Music to do the dishes with; in de rustige breakbeats in Go to sleep baby tot de big beat in Shocked, een nummer opgebouwd rondom een geweldige pianosample. Natuurlijk, hier wordt geen wereldschokkende muziek gemaakt. Integendeel! Maar dat pretendeert dit album dan ook niet.

Geen geneuzel

Deze plaat is gespeend van hoogdravend geneuzel over technische snufjes en wat hip zou moeten zijn. Geigercounting interesseert zich niet voor wat er gangbaar is in de wereld van dj-sets, electro en techhouse. Hij maakt wat hij zelf wil horen op een manier die het mogelijk maakt om dat überhaupt te doen. Op dit album gaat het niet om de techniek, maar om de man met het plan. Een plan dat niet verhaalt over de grotere levensvragen, maar over gewoon de dag zien door te komen.