Gelaagde, dissonante perfectie

In de tijd tussen Les Aumonts en vandaag is Zoppo nogal veranderd. De dame in Zoppo, Asta Kat, verhuisde wegens angst voor liefdesproblemen met zanger Cees van Appeldoorn naar Seesaw: de band van de bejubelde producer Corno Zwetsloot. Seesaw hield er enige tijd later mee op en Zwetsloot, die meegewerkt had aan de productie van Les Aumonts, sloot zich weer aan bij Zoppo. Ook Seesaw’s Ineke Duivenvoorde werd aan de band met Cees Appeldoorn toegevoegd, waardoor Zoppo een vijftal werd. Een band met een eigen producer in de gelederen: daar heeft Zoppo behoorlijk van geprofiteerd. De creatieve kunsten en verschillende geluidslagen die Zwetsloot aan de platen van bijvoorbeeld Blues Brother Castro, Audiotransparent en Propeller heeft toegevoegd, komen op Don’t Trust Scarred Survivors meerdere malen terug, maar zijn nog inventiever dan voorheen.

Onderhuidse spanning

De titel Don’t Trust Scared Survivors is min of meer ontleend aan een tekstregel uit Tragic Carpet Ride, een nummer van de band Polvo: één van Zoppo’s muzikale voorbeelden. Ook muzikaal gaat Zoppo deze richting in, maar Zoppo heeft tegelijkertijd de tegendraadse sound van bands als Unwound en Sonic Youth. Het zijn elf perfecte songs, die allen een verschillend tintje hebben en geraffineerd in elkaar zitten. De vele samples die je bijvoorbeeld hoort in de opener Leave the Trash of de storende lijn onder Too Cool to Care, geven het geheel een extra dimensie. Daarnaast huist er in de songs van Zoppo een extra kracht, want wie tijd neemt voor een song als Get over Cute, waarin Asta Kat een gastrol heeft, of het rustige Change of Pace voelt gaandeweg de onderhuidse spanning die zo nu en dan opduikelt.

Macht

Naast de krachtige opening van Leave the Trash en de schitterende popsong Relapse is één van de hoogtepunten van de plaat het explosieve en met felle uithalen ingekleurde There’s One at Every Party. Tegengestelde gitaarlijnen worden in een fijn, rustig ritme afgewisseld met uiterst melodieuze lijnen. De niet altijd even krachtige stem van Appeldoorn is ietwat op de achtergrond gezet. De uitbarstingen zijn fraai, maar uiterst beheerst. De band toont zich machtig en bezit de creatie. Geweldig. Net als op Don’t Trust Scarred Survivors.