Awkward I, El Camino en The Hot Stewards

Awkward I
False starts in lo-fi

Subroutine Records 2005

Djurre de Haan heeft in Amerika gewoond en dat is te merken aan de titels 5th and Locust en Eatontown, NJ. De muziek die deze Groninger maakt onder de naam Awkward I doet ook wat Amerikaans aan. Met zijn akoestische gitaar maakte hij mooie liedjes die het in het Amerikaanse collegecircuit goed zouden doen. De titel van zijn eerste release op Subroutine Records False starts in lo-fi zegt voldoende over de opnamekwaliteit. Vanwege een gebrek aan budget is hoorbaar gekozen voor een soort vroege My Morning Jacket-aanpak, met een berg galm en met hier en daar een stoot tegen de microfoon. Een slimme en charmante oplossing en dus ontzettend lo-fi. De Haan schrijft al jaren liedjes (thuis op de bank) en nam zijn werk veelal zelf op. De vier liedjes op deze ep zijn mooi en klinken oprecht, maar ontberen nog een beetje de diepgang. Awkward I mist nog dat belangrijke ‘eigen geluid’. Wel schijnt een optredende De Haan het publiek diep door de knieën te kunnen krijgen. Ik ben heel benieuwd wat een goede band en een inventieve producer voor Awkward I zouden kunnen doen. False Starts In Lo-Fi is de eerste in een reeks ep’s van Awkward I die in de loop van het komende jaar zal verschijnen. [Mark Hospers].

False starts in lo-fi is via de site van Subroutine Records te verkrijgen voor vijf euro, exclusief de verzendkosten.

El Camino
At Jenny Richee

Drowning Man 2005

El Camino is een band uit Haarlem, die de afgelopen jaren al bijdroeg aan een flink aantal plaatjes, ep’s en split ep’s. De website vermeldt dat de naam van de band ‘de continue zoektocht naar het spanningsveld in lang uitgesponnen geluidsfragmenten reflecteert’. De vraag en de open deur is natuurlijk: vinden de heren van El Camino deze weg. Het antwoord op die vraag is een driewerf ja. At Jenny Richee, de eind 2005 verschenen ep, is een overrompelende tocht waarbij je de spanning geregeld door je keel voelt gieren. El Camino is explosief en laat elke seconde tellen, inderdaad ook in de wat langere nummers, al duren de vijf voornamelijk instrumentale tracks van At Jenny Richee bij elkaar zo’n 22 minuten. Het is een plaat vol dynamiek en goede ideeën. Gejaagd, agressief, ontroerend, wanhopig: een continue climax. [Mark Hospers]

At Jenny Richee is via de site van de band verkrijgbaar voor acht eurootjes plus portokosten.

The Hot Stewards
The very best of

Sally Forth Records 2005

Vier nummers telt het beste van The Hot Stewards, een samenwerkingsverband met leden van Face Tomorrow, Jetsetready, Oil, the Spirit that Guides Us en het Deense Campsite. En met de wetenschap dat één van die vier nummers Bronski Beats Small town boy is, blijft er weinig ‘het beste’ over van het beste van The Hot Stewards. Maar dat heeft natuurlijk allemaal met een welgemeende knipoog te maken. Humor met een gezonde emo-lading, dat is het. Want de drie andere nummers klinken behoorlijk serieus. Opener The dot-com squad, waarin meerdere zangers op de voorgrond plaatsnemen en er een sterke gitaarpartij te horen is, wordt met twee als het ware noisy boekensteunen bijeen gehouden. Sterker is echter Hell or high water. Want daar is meer oog voor subtiliteit, wordt er minder hard geschreeuwd en heeft het allemaal meer muzikale diepgang. Ook The blackened sky of Amsterdam kent die diepgang, maar heeft door de meervoudige samenzang onverstaanbare teksten. Verder klinkt het naar behoren en is een slecht bewerkte cover alleen maar jammer. Maar het ep-tje is een aankondiging voor het komende zomer te verwachten album van dit elite-combo van de bijna Nederlandse emo. De liefhebber kan gaan uitkijken. [Niek Hofstetter]

The Very Best of the Hot Stewards is voor acht euro te verkrijgen via de site www.youmakemusic.com.