Goossens gaat verder en blijft daarom dicht bij huis

In de familie Goossens is goed vaak niet goed genoeg. Als Johan vroeger opperde dat hij postbode wilde worden, maanden zijn ouders dat hij eerst maar eens zijn basisschool moest afmaken. En als hij na 11 jaar eindelijk een woonhuis in Amsterdam heeft gevonden, noemt zijn moeder dat ‘je hebt ook altijd geluk, hè?’ Cum laude afgestudeerd aan de universiteit? Het zal wel toeval zijn. Nee, iets aardigs zeggen of complimenteus zijn is bij Johan niet van huis uit ingegeven. Regelmatig zijgt hij neer op zijn bank, om te zuchten en te steunen over de dingen waar hij nog meer mee zit. Zoals zijn vrienden, die langzamerhand gezinnen aan het stichten zijn en zich steeds meer terugtrekken van het uitgaansleven. Johan is het type dat katerig op kraambezoek komt en het liefst feestjes afzegt als hij er geen zin in heeft, maar door zijn onhandigheid in excuses verzinnen, toch maar gaat. Ook in relatie tot zijn leerlingen is Goossens op zoek naar de juiste toon en benadering. Hoe moet hij bijvoorbeeld het meisje Gabriel troosten als hij hoort dat haar vriend is vreemdgegaan? Wat volgt is een zwaar ongemakkelijk en daarom komisch gesprek tussen de twee, dat uiteindelijk toch nog op zijn pootjes terecht komt. Het staat symbool voor (het ontbreken van) de chemie tussen hem en zijn omgeving.

Een ander belangrijk verschil met zijn vorige show is dat Goossens zich laat begeleiden door pianist Eelco Menkveld. Het geeft meer rust en ruimte en de liedjes zijn hoge kwaliteit. Zoals ‘Keulen’, een schitterend kleinkunstliedje dat wellicht nog wel ergens op de radio te horen zal zijn. Hoewel Goossens geen begenadigd zanger is, weet hij de voorstelling moeiteloos aan elkaar te praten en vertelt hij in al zijn kwetsbaarheid over zijn onzekerheden. Uiteraard met de nodige zelfspot, zonder dat het pathetisch wordt. Grote thema’s worden niet behandeld – het gaat echt om de persoon Johan Goossens zelf – terwijl hij met zijn anekdotes over zijn leraarschap toch een aardige inkijk weet te geven in klasseverschillen, hoe relatief ze ook zijn. Aan de andere kant is het jammer dat zijn seksueel getinte grappen wat plastisch overkomen. De frustratie over zijn dates met mannen is blijkbaar erg groot, maar het kan een valkuil zijn om dat in extreme mate door te trekken naar verhalen over donkere mannen waar hij op valt. Maar het moet gezegd: Goossens heeft een fraai programma gemaakt, met liedjes om je vingers bij af te likken. Hij is het object van de spot, met een mooie toekomst in het vooruitzicht.