Kiss Kiss Bang Bang

Knipoog

Filmcriticus Pauline Kael schreef ooit dat de meeste films niet meer inhoud hebben dan ‘kiss kiss bang bang’. Dit geldt in hoge mate voor Kiss Kiss Bang Bang, dat inderdaad veel gezoen en nog veel meer geknal bevat, maar zoals de titel al laat zien moeten we dit met een knipoog nemen. Regisseur Shane Black speelt met het genre van de detectiveroman uit de jaren vijftig. De rode lijn door het verhaal is de fictieve speurder Jonny Gossamer, held uit tientallen pulpromans.

Scriptschrijver

Regisseur Black kon zijn vorige leven als scriptschrijver (o.a. van de Lethal Weapon-films) niet vergeten, en schreef ook het script voor deze film. Dat resulteert in een constante stroom van grappen, zowel in de dialogen als in de acties. “This isn’t good cop, bad cop. This is fag and New Yorker,” vertelt Harry droog aan een verdachte uit een zaak van Perry. Zijn eigen versie van Russisch roulette is hilarisch, en zo zitten er nog veel meer visuele grappen in de film. Als Black zijn nieuwe carrière als regisseur niet zit zitten, heeft hij in ieder geval iets om op terug te vallen.

Samenspel

Het samenspel tussen Downey Jr. en Kilmer is perfect, ze vullen elkaar steeds aan. Waar Harry onzeker, onhandig en ongetalenteerd is, is Gay Perry hard, zelfverzekerd en succesvol.
Er zitten weinig cliché homograppen in de film, de meeste grappen zijn verrassend, zelfs de ‘I will survive’-ringtone van Gay Perry is niet vervelend.

Geweld

Hoewel het met het gekus uit de titel nog meevalt, is het geweld vrijwel constant aanwezig. Van een faggot gun tot het elektrocuteren van lichaamsdelen, het zit er allemaal in. Nergens wordt het echter smerig of bloederig, zelfs om het geweld valt te lachen. Het feit dat de film wordt verteld door de hoofdrolspeler werkt ook op de lachspieren. Downey Jr. heeft een perfecte droge toon en houdt gelukkig op het juiste moment zijn mond. Voor Lord of the Rings-fans zit er tegen het einde nog een briljante grap in.

Als humoristische zwarte comedydetective is de film geslaagd. Helaas blijft het knagen dat het verhaal gewoon te idioot voor woorden is, en daardoor moeilijk te volgen valt. Waar andere ‘vage’ films als Pulp Fiction erom roepen vaker gezien te worden, is één keer Kiss Kiss Bang Bang meer dan genoeg. Een volgende keer zouden de gaten in het plot waarschijnlijk teveel opvallen en de grappen niet meer leuk zijn. Maar naast alle grootschalige kerstfilms is het een welkome afwisseling.