Turks Fruit, de musical (Antonie Kamerling, Jelka van Houten e.a)

Kut, geil, tieten, kont, neuken: het mag duidelijk zijn dat het ontbreken van seks op het podium gecompenseerd wordt met het taalgebruik. Door het met woorden (soms plat, soms poëtisch) over de daad te hebben, is het duidelijk genoeg dat het in de relatie tussen kantoorjuf Olga (Jelka van Houten) en kunstenaar Rick (Antonie Kamerling) om seks draait. Dat hoef je niet te zien. Het is een verstandige keuze geweest, waardoor de kwaliteiten van de spelers de nadruk krijgen en de serieuze kanten van het verhaal meer op de voorgrond treden.

Tietenkont

Het toneel is minimalistisch ingedeeld. Aan de linkerkant een band die gedurende de voorstelling voor de muzikale ondersteuning zorgt. Haast onopvallend eigenlijk, omdat Kamerling en Van Houten de meeste aandacht weten op te eisen. Daar hebben Sjoerd Pleijsier (Toen was geluk heel gewoon) als vader en Ellen Evers (De drie musketiers, Mamma Mia) als moeder ook wat last van. Alleen Pleijsier krijgt het een paar keer voor elkaar om in het middelpunt te staan met zijn grappen, waaronder natuurlijk de welbekende “Tietenkont” en “Ken jij die van die twee jongens die naar Parijs zouden gaan?” Maar het mag duidelijk zijn: in dit stuk draait het vooral om Olga en Rick. Decorstukken zijn er ook amper: een rode roos in de hoek, multifunctionele donkere tafels, en natuurlijk een matras. Het geheel oogt afstandelijk.

Hoer in houtskool

En dat geldt ook voor de manier waarop het verhaal voor de pauze wordt verteld. Kamerling begint dan wel met een liedje Zo’n mooie meid, met de tekst “Het droevigste van dood zijn, zei ze, is dat je geen kersen meer kunt eten”, daarna komt er amper gevoel aan te pas. De 39–jarige acteur vertelt met zijn rug naar het decor af en toe passages uit zijn stormachtige relatie met zijn roodharige vriendin. De vrouw die op haar beurt de relatie op een gegeven moment zat is, en jankt dat ze geen “hoer in houtskool” wil zijn.

Gevoelige snaar

En dan na de pauze wordt de gevoelige snaar geraakt. Was het daarvoor, als vanaf grote hoogte, nog moeilijk te zien hoe diep de twee elkaar in de ogen kijken, na de pauze kan je de emotie overduidelijk voelen en zien. Olga is ziek en haalt het eind van de voorstelling niet. Tijdens het afscheidsduet Het heelal van jouw hart komen de zakdoeken te voorschijn. Zo breekbaar als die twee daar op het podium staan, laten ze je snel het rauwe randje van de voorstelling vergeten. Dit is waar het om draait.

Het verrassend mooie einde van de musical zal je niet als enige bijblijven. Jelka van Houten (jawel, zusje van Carice van Houten) zet zich met haar toneeldebuut goed op de kaart. Ze kan op de juiste momenten opwindend, breekbaar, boos of verdrietig uit de hoek komen. Ook haar zangtalent, dat ze eerder liet horen als achtergrondzangeres in de afscheidsconcerten van De Poema’s, valt op. Een geweldige actrice om naar te kijken en te luisteren. Antonie Kamerling heeft ook gewerkt aan zijn zangkunsten, en met resultaat. Het klinkt in ieder geval beter dan in zijn Hero-tijd, maar een echte musicalster zal hij nooit worden. Als acteur zet hij een geloofwaardige, pure, ruige Rick neer. De chemie tussen hem en Van Houten had niet beter kunnen zijn. Schrijver Jan Wolkers kan met recht trots zijn dat zijn roman uit 1969 op deze manier in het theater is verschenen.

Turks Fruit, de musical wordt in ieder geval nog tot en met 30 april 2006 opgevoerd. Klik hier voor een actuele speellijst.