Niet alleen voor de liefhebber
Ik beweeg mij in het dagelijks leven in een vriendengroep van Beatles-liefhebbers, die me al tijden bestoken met compilatiecd’s en verhitte betogen. Betogen over waarom The Beatles nooit geëvenaard zijn in het maken van echte popsongs. Het deed me nooit zoveel. Ik werd dan ook uitgelachen toen het bijna duizend pagina’s tellende The Beatles – a Biography op mijn deurmat plofte. God straft onmiddellijk, werd er gezegd.
Bob Spitz |
En in dit geval: Spitz straft. Maar gelukkig op een prettige wijze. Er zijn al vele Beatles-biografieën verschenen. Maar tot dusver verscheen er nog niet zo’n omvangrijk werk als Bob Spitz’s boek. Spitz (auteur van onder andere Dylan: A Biography) verzamelde bijna tien jaar lang informatie uit boeken, kranten, tijdschriften, radio-uitzendingen en interviews met betrokkenen.
Het Begin
Hij begint het verhaal met de afzonderlijke familiegeschiedenissen van John, Paul, George en Ringo. Hun gezinnen, waar deze vandaan kwamen, de sterfgevallen, het opgroeien in Liverpool. Van daaruit vloeit de vertelling op natuurlijke wijze over in de samenkomst van the Fab Four. Hoe de bandjes voorafgaand aan The Beatles nodig waren om de uiteindelijke legendarische samenstelling tot stand te laten komen.
A hard days night
Het grootste gedeelte van het boek verslaat het pre-Amerika tijdperk van de band. Het knokken om optredens te krijgen, de slopende tijd in Duitsland en het leven on the road van een beginnende band met oneindige ambitie. Het blijkt al gauw (en dat wisten we natuurlijk al) dat Paul en John de drijvende krachten achter de band en de liedjes zijn. Spitz slaagt erin duidelijk weer te geven hoe The Beatles uiteindelijk werden wie ze waren. Hoe verstikkend de sterrenstatus werkte, en de gekte die hen in Amerika overviel. Hij vertelt vele bekende verhalen, gelaagd met de visies van personen uit de incrowd van die tijd.Romantiek
The Beatles – a Biography leest als een roman. Spitz schuwt de bijvoeglijke naamwoorden niet in zijn redelijk romantische vertelling over de vier, en zorgt ervoor dat de lezer niet alleen droge feiten voorgeschoteld krijgt. Het boek heeft eerder een positieve inslag, dan een negatieve. Het negeert bijvoorbeeld McCartney’s rechtszaak tegen de anderen aan het einde van hun roerige samenwerking. Ook sneert Spitz richting Yoko Ono, wat natuurlijk mag, maar daarmee drukt hij duidelijk een persoonlijke stempel op het geheel – iets wat hij verder in het boek probeert te mijden.
Nieuwe generatie
Zoals ik zal zei, het doorspitten van het boek is een hele kluif. Ik sloeg het hijgend dicht na mijn race het uit te krijgen, en voegde me weer bij mijn vrienden. Om dit maal wél deel te nemen aan hun schier oneindige gesprekken over de jongens. Het boek vertelt niet veel nieuws, zo bleek, maar vlakt in zijn gedetailleerdheid de andere biografieën uit. Vanaf nu hoef je als Beatles-fan alleen nog maar dit boek in de kast te hebben. Voor alle anderen is het een prettig naslagwerk, vooral voor de nieuwe generatie luisteraars die de hype niet aan den lijve konden ondervinden. Een groep waar ik me tegenwoordig ook toe reken.