Het Nachtpodiumverhaal

Acteur Arent-Jan Linde en regisseur Pepijn Cladder kennen elkaar en de andere leden van de Vrienden van de Dansmuziek van de Amsterdamse Toneelschool, waar ze allemaal nog niet zo lang geleden afstudeerden. De groep van elf jonge en ambitieuze theatermakers werd in februari van dit jaar officieel opgericht. Acteur Arent-Jan Linde is naast lid van De Vrienden van de Danstheater ook werkzaam bij film en televisie en als speldocent op de Amsterdamse Toneelschool en Kleinkunstacademie. Regisseur Pepijn Cladder deed een acteursopleiding aan de Theaterschool in Engeland. In 2003 studeerde hij af aan de regieopleiding van de Theaterschool Amsterdam. Naast de regie voor De toevallige dood van een anarchist deed hij ook de regie van verschillende andere producties en stond hij op de planken als acteur.

Energieke voorstelling

Wie dit jaar De Parade heeft bezocht, heeft enkele acteurs van de Vrienden van de Dansmuziek al in actie kunnen zien met het stuk Blokjes Kaas met Mosterdgas, een energieke muzikale voorstelling over de man achter de soldaat in de Eerste Wereldoorlog. Met De toevallige dood van een anarchist hebben de Vrienden opnieuw voor een politiek getint stuk gekozen. De tekst is gebaseerd op een stuk uit 1970 van de Italiaanse acteur, regisseur en toneelschrijver Dario Fo. Hij schreef het naar aanleiding van de verdachte dood van de spoorwegbeambte en vermeende anarchist Pino Pinelli in Milaan. Drie dagen nadat hij door de politie werd opgepakt, werd zijn levenloze lichaam onder het raam van het politiebureau gevonden. Volgens de officiële, maar twijfelachtige lezing is hij zelf gesprongen. De zaak verdween uiteindelijk in de doofpot.

Reconstructie van de reconstructie

Voor VPRO’s Nachtpodium nemen we plaats in het decor van het politiebureau in Milaan. Het decor en de productie hebben de Vrienden uit eigen zak betaald. Pepijn: “Op onze brief met een verzoek tot subsidie kregen we te horen dat we nog geen eigen speelstijl hebben. En dus helaas niks kregen. Omdat we niet wilden wachten, zijn we zelf aan de slag gegaan.” Als collectief bedachten ze de voorstelling en het randprogramma. “We hebben gekeken wat haalbaar is en leuk. Om dit stuk bekendheid te geven, zijn we ’s avonds cafés in geweest om mensen aan te spreken en ze een flyer aan te bieden. Sommige mensen hebben meteen een kaartje gekocht”, vertelt Pepijn.

Humoristische boodschap

Die humoristische en aanstekelijke aanpak is ook kenmerkend voor de speelstijl van de Vrienden van de Dansmuziek. Net als de schrijver van De toevallige dood van een anarchist Dario Fo willen ze een fysieke speelstijl ontwikkelen die voor iedereen toegankelijk is, en waarin ernst en humor elkaar afwisselen. De Italiaanse regisseur werd wel ‘de getalenteerdste politieke clown van Europa’ genoemd. Als een nar verpakte Fo zijn narrige boodschap in een lach, maar moest daarom niet minder serieus worden genomen. Zijn werk baseerde hij op de commedia dell’arte, het geïmproviseerde theater dat niet alleen komisch vermaak en potsenmakerij bood, maar ook afrekende met de heersende klassen, met regenten en hoogwaardigheidsbekleders. De dood van een anarchist ontleedt daarom meedogenloos de corruptie van de gevestigde orde, de noodzaak van een zondebok en de (on)macht van de media.