Tape (REP)

De vrienden Vince en John hebben een gespannen rendez-vous. Ze ontmoeten elkaar na tien jaar voor het eerst weer in een hotelkamer. Regisseur John is in de stad voor een groot filmfestival en Vince heeft besloten hem op te zoeken. Vince heeft maar een doel met dit samenzijn: hij wil dat John toegeeft dat hij hun gezamenlijke vriendin Amy tien jaar geleden heeft verkracht. En de bekentenis wil hij stiekem tapen. Wanneer Amy zich later bij de maten voegt, blijken ze alledrie een hele andere opvatting te hebben over dezelfde gebeurtenis.

Spannende vormgeving

De hotelkamer waarbinnen het stuk zich afspeelt is een driedimensionale kubus met muren van rolluiken. Aan het begin van het stuk zijn de rolluiken omlaag. Aan de buitenkant zijn dan filmbeelden in zwart-wit te zien. Het blijkt een cameraregistratie te zijn van wat zich binnen in de hotelkamer afspeelt. Een overactieve Tygo Gernandt (what’s new?) in de rol van Vince schopt tegen blikjes bier, springt op het hotelbed en rookt een peukie. Langzaam maar zeker gaan de rolluiken omhoog en krijg je ook live het beeld uit de hotelkamer te zien. In alle vier de hoeken van de kamer hangen camera’s. De ene keer zien we een grote close-up van een acteur, de andere keer wordt de wand in vier vlakken verdeeld, waardoor een haast caleidoscopisch effect ontstaat. Deze combinatie van geprojecteerde beelden op de buitenkant van de kubus en het spel van de acteurs zorgt voor een erg verrassend resultaat.

Duim voor Medina

Van Gernandt mag inmiddels bekend zijn dat hij kan acteren, hij komt dan ook helemaal tot zijn recht in zijn rol als nerveuze junk. Hij weet medelijden te wekken, en te laten zien dat Vince eigenlijk een kneus is. In het oorspronkelijke verhaal van Tape ontwikkel je als kijker meer sympathie voor John, gespeeld door Cas Jansen. De spanning loopt in de filmversie hoog op, omdat je niet kan geloven dat hij een verkrachting op zijn geweten heeft. Maar hoewel de acteerprestaties van Jansen niet slecht zijn, weet hij die sympathie voor zijn personage niet op te roepen. John is in Jansens vertolking eerder irritant en patserig. Wel een dikke vette duim omhoog voor Medina Schuurman. Zij weet Amy zo neer te zetten dat het een plezier is om naar te kijken. Schuurman laat zich hierbij van een heel andere kant zien dan we van haar kennen uit die bekende serie over de vriendinnen en ’t drankje. Haar Amy lijkt in niets op de Amy in de film, toch is deze vertolking zeer acceptabel. De manier waarop Schuurman als een wazige Amy recht in de camera acteert en vervolgens weer het theatrale aspect terugpakt is erg goed. Deze Amy is niet alleen prettig gestoord, maar ook gepast hysterisch en emotioneel op de momenten dat het hoort.

Kluchtig

Als thriller is de nieuwste versie van Tape niet erg geslaagd. Doordat er nauwelijks sprake is van een merkbare spanning tussen John en Vince, kent het stuk onbedoeld kluchtige momenten. Het moment dat John uit wanhoop iets stuk smijt, maakt de zaal aan het lachen. En dat terwijl we het hier wel over een verkrachting hebben. Wie na het zien van de film een soortgelijk verhaal op toneel verwacht, komt bedrogen uit. De film is subtiel en spannend waar het stuk juist in volle vaart door het verhaal dendert. Wie echter onbevangen een mooi verhaal wil zien, waarbij op een spannende manier wordt gespeeld met theater- en filmtechnieken, is bij Tape van REP aan het goede adres. Wederom is Engelkes, na Onze jeugd, erin geslaagd een stuk te maken waar vooral de jongeren met plezier weer CKV-bonnen op stuk kunnen slaan. En dat met grote namen en al.

De voorstelling is dit seizoen nog t/m 29 december 2005 te zien. Kijk hier voor de actuele speellijst.