Geheimzinnig koffie drinken in het hiernamaals
Al in 1996 begon Eric Liberge als beginnend stripmaker aan de reeks De Heer Vastenavond Van As, en in het Frans verschenen al snel de eerste drie delen. Helaas liet het vierde deel lange tijd op zich wachten, zo lang zelfs dat sommigen zich afvroegen of dit niet weer zo’n onafgemaakte serie was. Gelukkig tekende Eric Liberge het laatste deel uiteindelijk toch nog en verschenen alle vier de delen opnieuw bij Dupuis, wat inhoudt dat ze nu ook de Nederlandse markt hebben bereikt.
Het verhaal is onmogelijk te volgen als je in deel vier start, maar ook voor de mensen die de serie al kennen blijft het moeilijk. De serie draait om Victor Tortelduif, die als geraamte in “het Purgatorium” terechtkomt, het nogal onaangename vagevuur. Er leven miljarden andere skeletten waarvan geen één weet wat hij daar nou precies doet; het enige dat ze wel weten is dat ze terug verlangen naar de aarde. Victor Tortelduif ontdekt in de loop van de albums wat er nou precies aan de hand is en in het vierde deel wordt alles duidelijk verklaard. In het eerste album wordt hij in de vreemde wereld geïntroduceerd door een postbode die blijft hem bijstaan tot in het laatste deel. Liberge past hier een bekend trucje toe, de postbode legt namelijk niet alleen Victor maar ook de lezer uit wat er nou precies aan de hand is.
Uitzonderlijk goed
De tekeningen zijn van zeer hoge kwaliteit, uitzonderlijk goed haast als je je bedenkt dat dit de debuut-serie is van Liberge. Niet alleen worden de skeletten zeer overtuigend neergezet, ook de omgevingen worden op ongelooflijke wijze gepresenteerd. Ondanks de donkere sfeer is het voortdurend genieten van grafische hoogstandjes die maar niet gaan vervelen: zelfs de skeletten weten zich van elkaar te onderscheiden door allerlei reparaties die op hun lijven (of eigenlijk botten) verricht zijn. Wat er aan architectuur voorbijkomt ziet er zeer goed uit, dit draagt bij aan de geloofwaardigheid van een wereld als “het Purgatorium”.
Een dappere poging
Helaas is het verhaal nogal warrig, vooral in de eerste delen is het voortdurend een raadsel wat er nou precies aan de hand is. Door de vele filosofische discussies die niet echt een bepaalde richting opgaan, wordt de algemene verhaallijn nog moeilijker te doorgronden. Wat er uiteindelijk te doorgronden is, is bovendien niet altijd even logisch. Liberge doet in deel vier een dappere poging om alles te verklaren maar het komt niet allemaal over. De redenen die hij aanvoert voor het bestaan van “het Purgatorium” kloppen weliswaar, maar daarmee geeft hij geen bevredigende verklaring voor de mysteriën die de vorige delen creëerden. Een van de grote charmes van de eerdere delen waren namelijk de vele vreemde zaken, zoals het vreemde gedrag van de koffie drinkende skeletten, of de spullen die iemand meekrijgt als hij gestorven is.
Een aanrader voor de liefhebbers
Het is aan te raden gewoon bij deel een te beginnen, want de delen van De Heer Vastenavond Van As zijn absoluut geen one-shots. Het algemene verhaal is leuk maar had eigenlijk niet over vier delen verspreid hoeven te worden, vooral als je je bedenkt dat de delen een stuk dikker zijn dan de gemiddelde strip. Twee delen waren hoogstwaarschijnlijk meer dan voldoende geweest, en het verhaal was dan wellicht ook beter te verteren dan nu het geval is. In deze vorm is het namelijk nogal langdradig. De tekeningen zijn subliem te noemen, zelden laat een tekenaar zoveel laten zien aan grafische vernieuwing en voortdurende kwaliteitstekeningen. De combinatie van de tekeningen en het verhaal maakt De Heer Vastenavond Van As een aanrader voor de liefhebbers van de wat moeilijkere strips, maar maakt het ook een lastig te volgen werk voor de gemiddelde striplezer. Dit laatste deel vormt daarmee op zich een mooie afsluiting van een serie die beter had gekund.
