Melanie neemt zichzelf veel te serieus

Bij de Spice Girls al was Mel nooit mijn favoriet; dat suffe gesport van haar trok me nooit zo aan. Ik viel echter als een blok voor haar rockende solosingle Going Down. Mijn eenzame enthousiasme en de hoop dat ze een vrouwelijke Robbie Williams zou worden vervloog snel. Waar Williams soepel switcht tussen verschillende genres en zijn ongekende ego zo nu en dan bewerkt met de broodnodige doses zelfspot, neemt Melanie zichzelf wel erg serieus, en ze maakt spijtig genoeg ook nog eens de muziek die daar volgens haar bij hoort.

Investering

Gitaarmuziek met zo hier en daar een ballad dus. Intens en uit het hart zal ze het zelf wel noemen, maar spannend is het niet en een markt is er al evenmin voor. Dat Melanies solocarrière minder soepel zou verlopen dan haar kickstart Northern Star beloofde, bleek al bij de opvolger Reason: niemand was geïnteresseerd in dit volstrekt overbodige product en platenmaatschappij Virgin was de eerste om te onderkennen dat er geen markt meer was voor Sporty Spice. Mel werd dus aan de kant gezet, maar het meisje had dusdanig veel verdiend aan de Spice Girl-grap dat ze bijna anderhalf miljoen dollar investeerde in haar eigen maatschappij. Met Beautiful Intentions moet ze dus goed boeren, anders dreigt het faillissement.

Ontbrekende diepgang

Nu wens ik in principe niet veel mensen het ongeluk toe, maar rauwig zal ik niet zijn wanneer blijkt dat Beatiful Intentions de schappen niet uit te branden is. Hoewel haar derde plaat op sommige punten interessanter is dan voorganger Reason, lijkt een vierde album wat overdreven. Een up tempo nummer als Last Night on Earth is weliswaar te pruimen, maar voegt werkelijk niets toe aan het poplandschap. En dan laten we de oersaaie rustige nummers nog maar even links liggen. Melanie neemt zichzelf na de Spice Girls te serieus om hits te kunnen scoren en ontbeert de diepgang om interessant te zijn.