Men zal uitkijken naar de nieuwe Rufus

Er is niemand die zo neigt naar kitsch als Wainwright. De intro van Little Sister klinkt als dat barokke openingsmuziekje van Tussen kunst en kitsch, om nog maar te zwijgen over wat deze koorknaap doet met het kerkelijke Agnus Dei, waarmee hij de plaat opent. Die voortdurende vocale uithalen van hem zullen niet voor iedereen te behapstukken zijn. Dat werd wel duidelijk bij zijn optreden op Crossing Border vorig jaar, waar hij toch net over the top ging. Maar sla je daar even doorheen, want er staat veel moois op Want Two. Niet alles op deze plaat klinkt zo opgeblazen.

The Gay Messiah

Wainwright is ook een held in het schrijven van prachtige ingetogen pianoliedjes. Hij paradeert tussen Jeff Buckley, Serge Gainsbourg, Irving Berlin, Bach en Disney door en is daarbij de romantiek zelve. Hij is de sprookjesprins, de prinses en de gifkikker tegelijk, maar bovendien The Gay Messiah (al ziet hij zichzelf meer als the Baptist – “No I won’t be the one / baptized in cum”), want homoseksualiteit speelt een essentiële rol in het werk van Wainwright. In bijvoorbeeld het eerder genoemde Gay Messiah, maar ook in The Art Teacher: “He asked us what our favourite work of art was / But never could I tell him it was him.”

Antony en Elton

Rufus Wainwright, omarmd door critici, fans en vrienden. Om nog maar eens aan te geven in welke superhippe kringen deze in New York woonachtige Canadees zich begeeft hoef je alleen maar even naar die vrienden te kijken. Zo leent de kunstenaar/zanger Antony zijn prachtige stem graag uit aan Rufus, die op zijn beurt een stukje meezingt op die prachtige plaat I Am A Bird Now van Antony and the Johnsons: de hit op de laatste editie van Motel Mozaïque. Ook Elton John smeet al met de titel ‘beste songwriter ter wereld’ voor Wainwright. We hebben het hier dan ook over een songwriter die een op zijn drieëndertigste al een klassiek eigen geluid heeft ontwikkeld. Een geluid dat hem steeds meer positieve reacties oplevert. Naar zijn platen zal inmiddels worden uitgekeken als naar een nieuwe plaat van Randy Newman in zijn tijd. Dat is toch niet niks.

PS: nog even een eervolle vermelding voor de bonus-dvd, waarop een geheel concert van Wainwright te zien is. Dat soort dingen zou wel eens vaker mogen, beste platenbazen.