‘Lachen is gezond, net als fruit en Cola Light’
Sinds oktober waren ze zich al aan het voorbereiden op het Amsterdams Kleinkunst Festival. Jeroen Woe (24 jaar) en Niels van der Laan (23) drongen door tot de finale en voerden hun voorstelling Ralph met succes op; zij wonnen de juryprijs. De tweede prijs ging naar Speelman en Speelman, en Pieters Derks won de publieksprijs. Tijd voor een interview met de ‘echte’ winnaars, Jeroen en Niels, die in de theaterwereld door het leven gaan als GEEN FAMILIE.
~
We zijn blijer met de juryprijs dan we zouden zijn met de publieksprijs. Als je de juryprijs hebt, ben je de echte winnaar van het festival. Dat is natuurlijk geweldig! De publieksprijs zegt meer over de finaleavond zelf. Wat voor mensen er in de zaal zitten, hoe de voorstelling die avond valt enzovoort. De publieksprijs zou uiteraard erg leuk zijn geweest, maar de prijs die we nu hebben vinden we het allerleukst!
Jullie hebben wel heel wat kritiek over je heen gekregen dat juist jullie er met de juryprijs vandoor gingen. In recensies in kranten is niet onder stoelen of banken geschoven dat het nogal een opmerkelijke keuze was van de jury. Is dat terecht?
We zijn in eerste instantie kleinkunstenaars. We maken muziek, vertellen een verhaal en willen de mensen laten lachen en daarnaast proberen te raken. We hebben niet gewonnen omdat we theatermakers zijn, maar omdat de jury vond dat wij het beste halfuur hebben neergezet. We zijn cabaretiers, maar we staan niet op het toneel als Niels en Jeroen met liedjes en sketches, maar als verschillende personages in een verhaal.
En nu, lekker achterover zitten? Of hebben jullie andere plannen?
Nu gaat het beginnen! We gaan nu eerst inventariseren wat de mogelijkheden zijn. In de zomer spelen we op het Theater aan Zee festival in Oostende. Vorig jaar hebben we daar de TarTar Residentieprijs gewonnen, wat inhield dat we de middelen kregen om een nieuwe, avondvullende voorstelling te maken. Daar gaan we nu aan beginnen.
~
We hebben elkaar ontmoet op de Amsterdamse Academie voor Kleinkunst. Al in het eerste jaar merkten we dat het behoorlijk goed klikte. Tijdens de opleiding zijn we steeds meer dingen samen gaan doen en op zoek gegaan naar een eigen stijl. Ondertussen hebben we ook eigen dingen gedaan, zoals liedjesprogramma’s en toneelstukken. Jeroen heeft nog in Pit gespeeld, een Bellevue-lunchtheatervoorstelling, en Niels speelde in Lustrum met Brigitte Kaandorp. Verder zitten we in het cabaret van het radioprogramma Spijkers met Koppen. Afgelopen zomer zijn we afgestudeerd en toen zijn we mee gaan doen aan het Amsterdams Kleinkunst Festival.
Hoe is GEEN FAMILIE ontstaan?
Op de Kleinkunstacademie wisten we dat we samen verder wilden. Op een gegeven moment hadden we onszelf ergens aangekondigd als Niels van der Laan en Jeroen Woe (geen familie). Om iedereen die zou denken dat we familie zouden zijn, uit de droom te helpen. Niet dat iemand dat dacht, maar dat leek ons juist wel grappig. De naam GEEN FAMILIE is toen gebleven.
Wat kan het publiek verwachten als ze naar jullie voorstelling komen kijken?
Wij zijn op zoek naar een vorm die het midden houdt tussen toneel en cabaret. We willen de mensen een verhaal vertellen. We spelen verschillende rollen en maken gebruik van uiteenlopende stijlen. Dialogen, liedjes en absurde acts. De voorstelling die we voor het festival hebben gemaakt gaat over mensen die zich verschuilen. Die geen verantwoordelijkheid nemen, alles laten gebeuren, alleen maar kiezen voor zichzelf en dan lachend zeggen dat ze machteloos zijn.
Wat is jullie kracht?
Onze kracht zit waarschijnlijk in de diversiteit. In aanvang zijn we theatermakers, en zijn we bezig met nieuwe vormen en mooie verhalen. We hebben door onze opleiding ook een acteerachtergrond en vinden het dus leuk om zo goed mogelijk vervelende mensen neer te zetten. Daarnaast schrijven we allebei liedjes. En misschien wel het belangrijkste: we hebben ongelooflijk veel lol samen. Er gaat geen dag voorbij of we rollen over de grond van het lachen. Dat zie je misschien wel terug op het podium.
Kunnen we jullie straks vergelijken met duo’s als Acda en de Munnik, Ruben en Nathan of Arie en Silvester. Of gaan jullie ons iets bieden wat we nog niet gezien hebben?
Dat is wel de bedoeling! Het zal best een tijd duren voordat we echt onze eigen stijl hebben ontwikkeld, maar we weten wel wat we willen: muziektheater, met de opbouw van een toneelstuk, veel muziek en een flinke dosis humor. Want lachen is gezond, net als fruit en Cola Light. Uiteindelijk willen we wellicht meer toe naar totaaltheater. GEEN FAMILIE aangevuld met bijvoorbeeld een oude goochelaar, een danseres en een schilder. En dat allemaal op één podium.
Wie zien jullie als voorbeeld?
We halen onze inspiratie niet zozeer uit cabaretvoorstellingen, maar meer uit muziektheater, zoals Orkater. Verder houden we erg van Maarten van Roozendaal en van televisieseries als The Office en South Park, maar ook van boeken van Arnon Grunberg.
Waar willen jullie over tien jaar staan?
Onze droom is om uiteindelijk een werkplaats op te richten waar jonge theatermakers nieuwe voorstellingen kunnen maken. En natuurlijk dat we onze voorstellingen kunnen spelen voor een groot en uitzinnig publiek.
