Husbands and Wives (De Tijd)

Op het podium staan allemaal witte tafels van verschillende grootte en met verschillend gekleurde tafelbladen. Het doet denken aan een Mondriaan en moet Manhattan voorstellen, met zijn rechte straten en ‘blocks’. De acteurs spelen tussen en over de tafels heen. Twee bevriende stellen, Simon & Judith en Tom & Sally, staan op het punt om samen uit te gaan. Tom & Sally vertellen vlak voor vertrek doodleuk dat ze uit elkaar gaan. Ze zijn moe van elkaar en de spanning is lang geleden verdwenen. Geen probleem vinden ze: even een pauze. Door deze boodschap beginnen Simon & Judith na te denken over hun eigen huwelijk en schrikken van de conclusie dat ze zelf ook zo hun twijfels hebben. De magie is er af en de twee ergeren zich aan de meest kleine dingetjes van hun wederhelft. Ook hebben de twee steeds meer moeite hun gevoelens voor andere mensen te bedwingen. De midlifecrisis staat voor de deur.

Sublieme mimiek

Drama alom, maar het stuk deed me vaak meer aan een klucht denken. Er wordt ook veel gelachen. De dialogen die de acteurs met elkaar voeren worden afgewisseld met monologen voor het publiek. Hierdoor is het duidelijk wat er door de hoofden van de acteurs spookt: je hoort al hun twijfels en onzekerheden., maar ook hun soms onterechte waarheden en vreemde hersenspinsels. Dit maakt hen kwetsbaar en menselijk. En bovendien erg grappig, vooral door de lekkere zelfspot van de karakters. De situaties en de typetjes zijn wel wat overdreven. Desondanks is alles heel herkenbaar, ook al is het voor mij persoonlijk nog wat te vroeg voor een midlifecrisis! Het stuk is jammer genoeg wel erg voorspelbaar. Deze materie wordt in zoveel films, theaterstukken en boeken behandeld, dat het niet meer echt fris en verrassend is. De acteertalenten en sublieme mimiek van de acteurs daarentegen is een lust voor het oog en oor. Ze vinden de perfecte balans tussen drama en scherpe cynische humor.

Vlaams in NYC

Toch kan ik mij de hele voorstelling er niet van weerhouden een beetje te verlangen naar de film van Woody Allen. De Tijd laat me die niet helemaal vergeten. De spot drijven met Newyorkse intellectuelen komt in het Vlaams niet helemaal lekker over. Al is de thematiek universeel, het Vlaams maakt het voor mij stijf en wat afstandelijk. Het is namelijk niet echt Vlaams, maar Vlaams in NYC. De namen zijn ten opzichte van de film enigszins veranderd, maar waarom dan niet gewoon Vlaamse namen en waarom speelt het zich niet in Antwerpen of Brussel af? Dat had het allemaal wat minder afstandelijk gemaakt. Misschien had ik hetzelfde als de karakters in dit stuk met liefde hebben, namelijk onrealistische verwachtingen.

Husbands and Wives toert nog tot 12 december door Nederland.