The Freestylers

De drijvende kracht achter The Freestylers zijn de Britten Aston Harvey en Matt Cantor. Hoewel The Freestylers door hun hit eigenlijk nu pas echt bekend worden, bestaan ze al jaren en zijn ze niet weg te denken uit de Britse dancescene. Hun debuut maakten ze met het album We Rock Hard in 1998. Met name de hits Ruffneck en Warning (beide in samenwerking met Navigator) zorgden voor volle dansvloeren. Hun tweede album Pressure Point (2001) flopte echter enorm, mede door slechte promotie en distributie. Het duo kreeg vervolgens problemen met hun toenmalige, ondertussen failliet verklaarde platenlabel Freskanova, die ondanks het faillissement het platencontract niet wilde beëindigen. Harvey en Cantor wilden echter niet stoppen met muziek maken en tekenden bij Against the Grain, onder de naam Raw as F**k. Inmiddels hebben ze hun juridische problemen weggewerkt en werken ze weer onder de naam The Freestylers. Dit resulteerde uiteindelijk in hun derde album, niet verbazend Raw as F**k genaamd.

Raw as F**k

De single Push Up is één van de dertien nummers op het album. De andere twaalf nummers op Raw as F**k lijken echter helemaal niet op de hit. Verrassend genoeg is de rest van de plaat overwegend donker, hard en onstuimig. Het overheersende geluid is drum ’n bass op de onuitlegbare manier waarop alleen Engelsen dat kunnen bedenken en produceren. De vocalen zijn in de meeste gevallen ingevuld door de relatief onbekende MC Million Dan, Julie Thompson en Onalee. Deze laatste neemt de zang op zich van de nieuwe single van The Freestylers, Get A Life. Dit nummer is niet zo aanstekelijk als Push Up, maar zeker radiovriendelijk en hitgevoelig.

Vullertjes naast meesterwerkjes

Helaas zijn niet alle nummers op Raw as F**k zo meesterlijk als de twee singles. Volgende singles zouden misschien Dogs and Sledges (een ruige, opgefokte, maar dansbare rap) en Losing You (een bijna gevoelige ballade op een springerige beat) kunnen zijn. Maar nummers als The Slammer, Boom Blast en Warrior Charge klinken veel minder fris en vernieuwend. Hoewel de waarheid waarschijnlijk anders is, klinken deze nummers amper beter dan het resultaat van een avond met een sampleprogramma prutsen. De aanwezigheid van een aantal zeer magere nummers tussen een even groot aantal briljante platen geeft een pijnlijk contrast. Raw as F**k heeft hierdoor niet de consistentie en eenheid die je van een goede dansplaat mag verwachten.