Goed geacteerd familiedrama
Soms hoop je als recensent dat je eens naar een ontzettend slecht toneelstuk mag kijken, zodat je er pagina’s vol ellende over kan schrijven. Beroerd geacteerd, waardeloos verhaal, niet om door te komen en ga zo maar door. Ja, soms zijn we best gemeen. Alhoewel ik het liefst naar een stuk ga dat in alle opzichten wél goed is. Maar dan zit je wel met een ander probleem: over een uitstekend stuk ben je sneller uitgeschreven…
~
Diepgang
De rolverdeling alleen al belooft heel wat: Anne-Wil Blankers, Victor Löw, Angela Schijf en Marcel Hensema. Het zijn stuk voor stuk acteurs die (sommige iets meer dan de ander) hun sporen al hebben verdiend in de theaterwereld. De vraag is alleen of ze ook zo zullen schitteren in dit psychologische stuk van Tennessee Williams. Een zucht van verlichting achteraf: ze stellen je niet teleur, want ze geven hun karakters diepgang. Blankers speelt de autoritaire moeder waarvan je nekharen regelmatig overeind gaan staan. Schijf speelt de zenuwachtige, manke dochter die voor haar glazen beestjes zorgt en Löw is de opgefokte zoon die het allemaal niet meer trekt. Alleen Hensema heeft een rol waarin hij niet heel z’n ziel en zaligheid kwijt kan. Zijn karakter blijft oppervlakkig, maar is zeker noodzakelijk in het stuk. Vooral tegen het eind van het toneelstuk speelt hij een mooie gevoelige scène met Schijf, waarbij de lichtjes uit de hemel dalen.
Keurslijf
Het familiedrama Glazen Speelgoed (oorspronkelijke titel The Glass Menagerie) is geen makkelijk stuk. Het gaat over een alleenstaande moeder die haar kinderen opvoedt in een strak keurslijf en die koste wat kost probeert om haar gehandicapte dochter aan de man te brengen. Zo’n stuk moet je met gevoel brengen en dat gebeurt hier gelukkig, zonder dat het overdreven wordt. Williams schreef het ook ooit met veel gevoel, want hij heeft het verhaal van zijn eigen familie erin verwerkt. In de jaren ’40 was het toneelstuk een succes en nu, tientallen jaren later, past het ook nog in deze tijd. De sfeer van vroeger is intact gelaten en wordt opgeroepen door de decorstukken, de kleding, het licht en geluid. Een prima keuze, al had het ook moderner gekund, maar een zeurkous die zich daaraan ergert.
Het is zonde om hier verder uitgebreid alle details en thema’s te behandelen, want eigenlijk moet je de diepere lagen zelf ervaren. Het verhaal zal je zeker niet koud laten. Dat komt mede doordat het goed is geregisseerd en de cast het fantastisch brengt. Glazen Speelgoed is zeker een bezoek waard: je zult er stil van worden.
Glazen Speelgoed toert nog tot en met 27 april 2004 door Nederland.
