Master Po en de grasshopper

Een feest van vorm en kleur straalt de bezoeker bij binnenkomst tegemoet. Er is neonlicht tussen vreemde gitaren, obscure objecten, oosterse tekens en huilende vogels. In de ruimtelijk gecomponeerde expositie lijkt de verbinding tussen de kunstwerken ver te zoeken, maar het is juist de oude en nieuwe romantiek die hier zorgt voor een intrigerend samenvallen van twee werelden.

Taxat

Ze kennen elkaar natuurlijk, Van Amen en Van Schie: als docent en student aan de Rotterdamse kunstacademie en als bevriende kunstenaars die elkaars werk zien en volgen. Woody van Amen heeft een indrukwekkende loopbaan, die teruggaat tot de jaren zestig van de vorige eeuw. Na een bezoek aan New York is hij de man die popart introduceert in Nederland. Zijn veelzijdige werk komt altijd neer op het herdefiniëren van de bestaande wereld door het gebruik van bekende logo’s en symbolen en alledaagse objecten. Het opnieuw ‘laden’ van deze beelden maakt zijn werk tot een doorlopende en persoonlijke ontdekkingsreis.

De schilderijen van Van Amen zijn meestal samengestelde beelden in een gemengde techniek. In het zinderende Cross Fire (2003) verwerkt hij een neonbuis die refereert aan zijn ook in driedimensionale vorm uitgevoerde symbool ’taxat’. Dit dubbele Zwitserse kruis, dat in een ruimtelijke constructie tevens verwijst naar het swastika-logo, legt een krachtige verbinding tussen veel van zijn werken en beheerst ook het sprookjesachtige Constellation with Southern Cross (1999). Het triviale wordt verheven tot symboliek en verleent een haast magische atmosfeer aan alle uitingen die door Van Amens handen zijn gegaan.

Huilende vogels

Groot en indringend staren de vogels van Hidde van Schie vanaf de witte wanden naar beneden. In de heftige schildertrant komen hun tranen nog dramatischer over en zorgen voor verwarring: een gevoel van monsterlijke intimiteit, logge maar gevaarlijke beesten met een jeugdtrauma. Van Schie is virtuoos met zijn kwast en zijn kleurenpalet. Dat weet hij zelf ook en je kunt nu eenmaal niet eeuwig met vogels op de proppen komen, dus verlegt hij zijn aandacht – nog wat zoekende – naar andere onderwerpen en technieken.

Het is de sprankelende dynamiek die het werk van Van Schie tekent; hij is volop bezig aan een zoektocht naar beelden die zijn honger naar verbeelding weten te stillen. Dat is goed te zien in zijn collages en tekeningen waar de inventieve en haarscherpe composities elkaar opvolgen. Dit werk hangt in een prachtige duopresentatie met de collages en tekeningen van Van Amen aan een grote langgerekte wand in de tentoonstelling.

Stratocaster

Hidde van Schie staat met een been in de beeldende kunst en met het andere in de muziek. In zijn uitingen probeert hij beide werelden naast elkaar te bespelen, of zelfs met elkaar te laten versmelten. Zijn installatie We Are One But We Are Not The Same (2010) is daar het meest aansprekende voorbeeld van: een groep gitaren met het kenmerkende Stratocaster-silhouet die als Siamese tweelingen zijn gemodelleerd. De ‘lichamen’ zijn versmolten tot een nieuwe vorm en de halzen zwaaien meerdere kanten uit. Tijdens de opening van de tentoonstelling bespeelt Van Schie met een aantal medegitaristen in een ‘wall of sound’ deze nieuwgevormde mutilaties.

De beeldende kracht van New Romantic Spirit voelt als het maken van een reis aan de hand van twee poëtische kunstenaars. Voor de beschouwer is dat de romantische insteek: een tocht die langs een groot aantal zeer eigen en indringende kunstwerken voert. Ook de beide kunstenaars zijn onderweg, waarbij Woody van Amen inmiddels terug kan kijken op een roemrijk traject en Hidde van Schie buitengewoon goed op koers ligt.

New Romantic Spirit gaat gepaard met een bijzondere catalogus waarin beide kunstenaars het tentoongestelde werk op een intuïtieve wijze hebben samengebracht en afgewisseld met beeldmateriaal, ter inspiratie en registratie van hun kunst.