Fantastisch en feeëriek

Het Bitterzoet podium ligt op vijf minuten lopen van het centraal station in Amsterdam en maakt sinds enige tijd onderdeel uit van Paradiso. De vergelijking met dat beroemde podium is snel gemaakt als je de gebrandschilderde ramen ziet hangen in de kleine, intieme zaal van Bitterzoet. Alleen zijn de figuraties op de ramen niet van kerkelijke aard, maar door het aardse leven geïnspireerd.

Fantastische vondst

Voor aanvang van het concert wordt een tikje duistere muziek gedraaid: het thema van Twin Peaks wordt gevolgd door de instrumentale muziek uit deze serie. Ondertussen wordt in het donker het podium bemand door Michael Blak en Eivør. Ongemerkt gaat het spel van de Twin Peaks soundtrack, na het stemmen van de gitaar van Eivør, over in de klanken van ‘Green Garden’. Een fantastische vondst, zodat zonder onderbreking het concert zijn aanvang heeft genomen.

De muziek van Eivør valt het best te categoriseren als een mengeling van folk, pop, een vleugje rock en jazz, met Keltische invloeden. Dat laatste is niet verwonderlijk omdat de Faeröer eilanden zich bevinden tussen de Shetland eilanden en IJsland. Een groep eilanden die op vulkanisch gesteente uit de zee oprijst, met een bijzondere vegetatie zonder bomen; groen, maar kaal en dun bevolkt. De Faeröer eilanden, waar deze zangeres geboren en getogen is, zijn tot op de dag van vandaag een belangrijke inspiratiebron voor haar liedjes.

Geweldsklanken
Live speelt Eivør de akoestische gitaar, de voetpedaal-drum en inheemse trom. Michael Blak speelt naast synthesizers ook akoestische bas. De instrumentatie wordt bij sommige nummers bewust wat kaler gehouden. De huidige single ‘Rain’ krijgt daardoor een bijzondere uitvoering. Met ‘Remember Me’ biedt Eivør een kijkje in de toekomst en laat ze horen wat ze in februari 2015 gaat uitbrengen. Maar het merendeel van het gespeelde materiaal komt van het recente soloalbum Room.

Er wordt teruggegrepen naar een van haar eerste liedjes na het oplopen van een gebroken hart, wat haar schrijverstalent flink had gestimuleerd. Ook het ritmische en duistere ‘Trøllabundin’, met veel vocale geweldsklanken, passeert, onder herkenningsapplaus uit het publiek. Bij deze uitvoering speelt Eivør de inheemse trom, terwijl ze zowel teksten zingt als vocaal begeleidt met een ruim arsenaal aan geluiden. Blak heeft dan even het podium verlaten.

De uitvoering van ‘Boxes’ geeft Eivør de handen vrij omdat ze geen gitaar speelt, en ze beweegt op de muziek op een manier waarbij de vergelijking met de vroege Kate Bush naar boven komt. Het is bijna onwerkelijk dat dit een live-optreden is: zo mooi en zuiver laat Eivør het ene na het andere hoogtepunt door de zaal klinken. Na ruim een uur spelen en het in ontvangst nemen van een uitbundig applaus is het tijd voor een toegift. ‘Angels’ nestelt zich in de oren van de aanwezigen en begeleidt hen verder de nacht in, om zo de herinnering aan een fantastisch en feeëriek optreden levend te houden. Tijdens het opruimen van het podium neemt Eivør ruim de tijd om met de overgebleven fans te praten, handjes te schudden en op de foto te gaan.