Koel en dromerig

Als Alvvays een persoon zou zijn, dan was het dat dromerige maar hippe schoolmeisje op wie je als puber verliefd was. Zo iemand die oude platen verzamelt en een wazige blik heeft, ook al is dat niet te zien vanwege de Clubmaster die ze constant draagt.

Alvvays uit Toronto is zo’n manic pixie dreampopband met een zwaar nostalgische vibe. De band is minder stoer dan de Dum Dum Girls en minder hoekig dan de Howling Bells of Veronica Falls. Het muzikale sjabloon is echter wel duidelijk: melodische gitaren met een rauw randje, een poppy tempo en natuurlijk een vrouwelijke zangeres die met haar stem schippert tussen emotioneel en onderkoeld. Met Molly Rankin heeft Alvvays een chanteuse die deels kwetsbaar en oprecht is, maar ook ironisch en gevat speelt met die concepten.

Muzikale oorwurm
Openingstrack ‘Adult Diversion’ galmt heerlijk je boxen uit met aanstekelijke pop-energie. Een springerige gitaar zorgt voor een aanstekelijk loopje waar Rankin haar verleidelijke stem over laat glijden, waarna het refrein ervoor zorgt dat je weer een muzikale oorwurm te pakken hebt. De prille en jeugdige zoetheid van de nummers staat in contrast met Rankins koele ondertoon, waardoor de nummers niet te sentimenteel worden. Ook speelt ze met haar stem. Zo zingt ze op ‘Archie, Marry Me’ op het randje van vals, maar het werkt omdat het de tragikomische tekst, over iemand die wanhopig wacht op haar geliefde, perfect aanvult.

Intelligent en catchy
Alvvays beschikt zeker over indie pop-potentieel. Ze weten de balans te vinden tussen catchy en intelligent. Op momenten ademen de teksten de spitsvondige melancholie uit van Camera Obscura of de liedjes van Stuart Murdoch. Zo is er het troostende ‘Ones Who Love You’, wat klinkt als een muzikaal gebedje voor als je denkt dat niemand om je geeft, totdat je beter naar de tekst luistert.

De vraag is echter na hoeveel luisterbeurten de verliefdheid voorbij is. Alvvays is misschien wel een aantrekkelijke vangst, maar biedt op de lange termijn weinig nieuws. Op het moment dat je betwijfelt of jullie wel voor elkaar gemaakt zijn, heeft zij het vast al uitgemaakt en is ze ervandoor gegaan met die nonchalante gast in de leren jas die luistert naar The Black Angels. Dromerigheid moet nu eenmaal vluchtig en ongrijpbaar blijven.