Net als de anderen

Carly (Cameron Diaz) doet het rustig aan met haar nieuwe vriend Mark (Nikolaj Coster-Waldau), totdat ze hem op een avond wil verrassen, en in plaats van Mark zijn vrouw Kate (Leslie Mann) tegen het lijf loopt. De twee vrouwen worden vriendinnen op basis van hun gedeelde bedrog door dezelfde vent. Als ze op verder onderzoek uitgaan komen ze erachter dat Mark er nog meer dames op nahoudt, waaronder de jonge Amber (model Kate Upton). Gedrieën smeden de dames een plan om wraak te nemen.

Wisselend niveau
De film profileert zich als een lollige ‘romcom’ voor de luie zaterdagavond, en slaagt er prima in dit niveau te bereiken. Het geheel is niet ambitieus of bijster origineel, maar het is effectief en loopt netjes de standaard plotelementen van het genre af. De humor wisselt in kwaliteit en – helaas – ook in smakelijkheid. Er zitten een aantal erg geslaagde komische momenten in, zoals  brekende naaldhakken of voorbijgangers die net op het verkeerde moment langskomen. Maar de regisseur voelt zich toch ook genoodzaakt om er af en toe wat poep- en plashumor doorheen te gooien. Dit is niet alleen veel minder effectief, het past ook niet goed in het geheel en haalt het verder zo degelijke niveau van de film omlaag.

Het acteerwerk is wel prettig. Cameron Diaz speelt overtuigend de succesvolle zakenvrouw die geen zin heeft in hysterisch gedoe met snikkende huisvrouwen. Het is echter Leslie Mann die de show steelt met een hilarische rol als de ietwat naïeve, dommige en klunzige huisvrouw die probeert voor zichzelf op te komen. Kate Upton lijkt ten slotte meer vanwege haar lichaam gecast te zijn dan vanwege haar acteertalent. Ze ziet ze er precies uit als de aantrekkelijke jonge bimbo van haar rol, maar ze is meer het script aan het oplezen dan dat ze echt een rol speelt. Verder is er een aangename verrassing in de vorm van zangeres Nicki Minaj, die een kleine rol speelt als sassy secretaresse. Dat deze personages stereotypes zijn uit de romcomgeschiedenis is ze vergeven door hun goede invulling ervan.

Formulefilm
Verder loopt The Other Woman netjes de formule van het romcomgenre af. Dit is op zich geen bezwaar, al had iets meer aandacht voor de specifieke ambities van deze film het geheel goed gedaan. Zo af en toe sluipt er een cliché doorheen dat niet helemaal op zijn plaats is, zoals het eerste deel van de wraak op Mark, die met ontharingsshampoo en laxeermiddel zo uit Matilda (het beroemde boek van Roald Dahl) lijkt gekopieerd. Op deze plekken had wat meer originaliteit de film goed gedaan, maar verder is het een geslaagde invulling van het genre.