Hé Eva, klei erover?

Liefde en ander onbehoorlijk gedrag is een verzameling aan blogposts. De korte verhaaltjes in Meinema’s tweede boek schetsen beelden uit het liefdesleven van student Thijs. De bundel is geen roman, maar de stukjes volgen elkaar wel in chronologische volgorde op. Thijs wordt verliefd, begint eerst geen relatie en dan toch wel, de relatie wankelt, het gaat uit, hij heeft liefdesverdriet, zweert de liefde af en uiteindelijk staat hij dan toch maar weer op. En tussendoor eet hij tosti’s, op elk tijdstip van dag en nacht. Duidelijk geen schokkende nieuwe thema’s. Maar dat hoeft ook niet, want elke stap in het proces weet Meinema namelijk te voorzien van formuleringen en metaforen die wel nieuw en verfrissend zijn.

Iphone

‘

s en oma

‘

s

Studentikoze settings en woordgebruik worden afgewisseld met raad van oma, weliswaar in de snackbar, en rake metaforen. Zo is er een ‘ze pakt haar telefoon, slide to unlock en holy fock, zoenende achtergrond-alert’. Elke 22-jarige, zoals Thijs, weet wat dit betekent. Als de achtergrond van je Iphone een selfie is waarop je je geliefde zoent, is het aan. Maar er is ook: ‘Zand is zo slap. Uit zand trekt je het zo weer omhoog. Klei is al beter. Hé, Eva, klei erover?’ Als het gaat om een gebroken hart, is zand toch inderdaad niet afdoende? Klei erover en aanstampen, jongen.

‘In de praktijk blijkt dat dat rustig aan doen vooral voor Eva geldt. Ik ben juist alleen maar onrustig’, aldus Thijs in de fase waarin het nog niet echt aan is tussen hem en Eva. Het lichtje van zijn telefoon knippert wel of niet en dat is wat zijn dag domineert. Herkenning alom: ‘rustig aan’ doen twee mensen eigenlijk nooit samen. Maar aan gaat het toch, en dan heeft hij het plotseling over Eva’s ogen die ‘speciaal voor de gelegenheid een nieuw likje verf hadden gekregen’. Meer heb je niet nodig om te weten hoe laat het is (half drie ’s nachts). Na een periode van ‘dit is het’, begint de relatie echter toch te wankelen. Juist deze pijnlijke momenten weet Meinema raak weer te geven:

Het lijkt op ijs, dit. Dat er maar een klein scheurtje zichtbaar is, maar intussen breekt de plek waar ik sta misschien wel recht door mijn benen door open, omdat er nog andere scheurtjes waren, die ik niet had gezien.

Van grijs terug naar kleuren in high definition

Thijs krijgt gelijk. ‘Wist je dat de grijstinten weer terugkomen nadat je de wereld in kleur hebt gezien?’, vraagt Thijs de lezer nadat de relatie stuk is gegaan. Ja, dat wisten we wel, maar door die vraag aan ons te stellen, zijn we ons er opeens ook ontzettend van bewust. Is de kaft daarom zo kleurrijk? Hoe dan ook, een aantal tosti’s later is er weer een feestje en een meisje dat Thijs nog nooit eerder heeft gezien. ‘Testbeeld en dan ineens bám, high definition.’ En zo is het maar net. Dus misschien is de vraag wel: wist je dat de kleuren weer terugkomen nadat je de wereld in grijstinten hebt gezien?