Boef of held

Het allereerste shot is dat van een kolderieke groep mensen, klaarstaand voor een foto. Niet meteen wat je verwacht bij een film met de titel Dead Man Talking. De tal van hilarische scènes in het begin zijn zeer functioneel en zetten de karakters buitengewoon duidelijk en doeltreffend neer. Tussendoor toont een zeer grimmige en krachtige scène de reden dat William ter dood veroordeeld is. Het eerste deel van de film leert de kijker vooral de hoofdrolspelers en de vele andere personages kennen. De ene uitgebreider dan de ander, maar ieder heeft al snel een helder en eigen karakter. Later wordt duidelijk dat Ridremont in deze film behalve lollige situaties ook stevige boodschappen aan de kijker wenst over te brengen. 

Vele thema’s
De film behandelt een bijna ontelbaar aantal door elkaar lopende thema’s. Politiek, bureaucratie, geloof, goed-en-fout, ouder-kind-verhouding, de macht van de media en natuurlijk de doodstraf zijn thema’s die (zijdelings) de revue passeren. Het gaat van hilarische naar luchtige tot scherpe en serieuze scènes. En toch lopen ze nooit spaak. Dit omdat ze zich prima tot elkaar verhouden. De uitstekend neergezette personages spelen daar een belangrijke rol in. Regisseur Ridremont slingert de kijker heen en weer tussen sympathie hebben voor en antipathie hebben tegen met name gevangene William en gevangenisdirecteur Karl Raven.

Patrick Ridremont speelt de rol van de terdoodveroordeelde William buitengewoon straf. Ook François Berleánd (onder andere bekend van The Transporter en Les Choristes) zet een zeer sterke en menselijke gevangenisdirecteur neer. Maar vooral de rol van Jean-Luc Couchard als de trotse gouverneur met homofiele neigingen, die zich tijdens verkiezingstijd omringd heeft met de meest uiteenlopende types, is heel erg sterk. Christian Marin, die een ontzettend fijne en grappige rol als stokoude priester heeft, overleed een maand voor de release van deze film. Hij werd 83 jaar.

Boosaardige sprookjessetting

Het is duidelijk dat de film zich afspeelt in een oude en vervallen gevangenis. Waar die gevangenis staat wordt in het midden gelaten. Het vrijwel steeds regenachtige weer en de donkere verwaarloosde gevangenis geven het geheel een enerzijds clichématige maar anderzijds ook wel gepaste duistere, betoverende sfeer. William lijkt de enige aanwezige gevangene te zijn. Althans; hij is de enige die we te zien krijgen. Ook als er beelden getoond worden van de rest van de gevangenis vangen we zelfs geen glimp op van andere gevangenen. Dat maakt de setting wel iets wonderlijk.

Dead Man Talking is een krankzinnig soms sprookjesachtig comedydrama waarin zwarte humor en psychologisch drama zeer knap met elkaar verenigd worden. De spanning wordt naar het einde toe uitstekend opgebouwd. De film zit van het begin tot het einde prima in elkaar. Het verhaal, de sfeer, de vele thema’s en de vreemde bijrollen maken het waarschijnlijk wel tot een love it or hate it-film. Stellige conclusie in dit specifieke geval luidt; love it!