Weifelende vanzelfsprekendheid
.
Damen blijkt een taalvirtuoos en zet een zeer verdienstelijke acteerprestatie neer. Met een weifelend, dan weer koortsachtig ritme vertelt ze haar verhaal: ze mijmert over het leven, kirt van verwondering en voorziet de vertelling van laconiek commentaar. In een buitengewone monoloog van ruim anderhalf uur geeft Damen vorm aan het personage Orlando en de historicus die zijn/haar leven beschrijft. Afwisselend identificeert ze zich met het personage en behoudt tegelijkertijd enige afstand als biograaf.
Een levenswerk
De jonge Orlando wordt geboren in Engeland, onder de heerschappij van Queen Elisabeth. Hij heeft een korte affaire met haar, en krijgt na haar dood een passionele verhouding met de mooie, Russische prinses Sasja. Ze willen samen vluchten, maar Sasja verschijnt niet op de afgesproken plek. De Grote Dooi treedt in en Orlando begint aan wat later een levenswerk zal blijken; het gedicht De Eik.
Na een lange slaap ontwaakt hij als vrouw en ontdekt, rondtrekkend met de zigeuners wat het betekent om vrouw te zijn. Nadat ze weer in Londen is teruggekeerd wordt ze bevangen door het naargeestige en industriële karakter van de stad. Ze voltooit De Eik en verzoent zich met de dood: in 1928, als het boek geschreven wordt.
Levenslust
Orlando van het Toneelhuis, in regie van Guy Cassiers, is een reis door de geschiedenis en verschillende culturen van Europa. De tekst van Virginia Woolf gaat over genderverhoudingen, verschillende sociale klassen en beslaat meer dan driehonderd jaar. Damen is verantwoordelijk voor de bewerking en maakte het tot een frisse theatermonoloog.
~
