Muziek / Album

Fijn album voor breed publiek

recensie: Kyla La Grange - Ashes

In 2011 debuteerde Kyla la Grange met een eerste single. Na vier singles is het nu tijd voor het debuutalbum Ashes. Opvallend is de krachtige stem van La Grange die gekoppeld is een aan rijk rockgeluid richting gothic.

Kyla la Grange is de dochter van een Zimbabwaanse vader en een Zuid-Afrikaanse moeder. Voor de geboorte van Kyla verhuisden ze naar de UK; zo groeide ze op zonder apartheid. Kyla was geen blij kind: ze schreef al op haar twaalfde jaar liedjes over niet al te vrolijke onderwerpen omdat ze last had van depressieve gevoelens. Dat verleden is terug te horen in haar huidige songs. La Grange bouwt graag een woud van gothic om zich heen. De donkere toon van haar liedjes is niet veroorzaakt door enige tekortkoming van haar ouders; die zijn geweldig, zegt ze zelf. Haar vader tekende voor alle foto’s op de singles die ze uitbracht.

Niet in één hokje stoppen

~

Het album opent met het stevige ‘Walk Through Walls’ dat een lekkere melodie koppelt aan een opzwepend ritme. Het lied maakt de zangkwaliteiten van La Grange als rockzangeres direct duidelijk. En deze dame heeft nog veel meer in haar mars. In ‘To Be Torn’ kruipt La Grange dicht naar het geluid van Kate Bush aan om vervolgens halverwege het nummer de kant op te gaan van Within Temptation. Dat La Grange zich niet zomaar in een hokje laat stoppen laat ze horen in ‘Vampire Smile’ waarbij weer andere vergelijkingen naar boven borrelen. Als ‘Heavy Stone’ klinkt komt met een rilling over de rug het besef aan welke andere zangeres La Grange doet denken. Hier evenaart ze de mooiste momenten van Loreena McKennitt, al zijn dit geen liedjes met een Ierse achtergrond. Maar de stem en manier van zingen zitten in schoonheid dicht bij elkaar.

Licht verteerbaar maar niet slap
De stijl van Ashes  zit tussen pop en een lichte variant van Gothic in. De rock die Kyla la Grange speelt is lichtvoetig genoeg om tegen de pop aan te schurken. Haar stem en de algemene sfeer van het album zitten niet in de categorie ‘zware kost’ maar hebben een vrolijk en licht verteerbaar karakter. Je doet Ashes echter te kort door het af te doen als een slap aftreksel van het ene of het andere genre. Het album is fris, vrolijk en van een hoge kwaliteit. De composities zijn zo geraffineerd dat ze niet snel vervelen. De huidige single ‘Been Better’ is niet direct heel pakkend zodat dit nummer het moet hebben van veel airplay om tussen de oren te kruipen van de luisteraar. Het album biedt veel voor wie geraakt wordt door deze dame. La Grange heeft een fijn album gemaakt dat een breed publiek zal aanspreken. Het is daarom te hopen dat ze wordt opgepikt door de hitgevoelige radiostations.