De cowboy vliegt nog

Steve Miller staat aan de vooravond van zijn zeventigste verjaardag. Aan zijn stem is dat allerminst te horen. Met een vijftal begeleiders levert hij schijnbaar onvermoeibaar een twee uur durende show af. Slechts voor een pauze van een paar minuten scheidt hij zich van het publiek, om vervolgens terug te keren voor de toegiften. Miller legt in zijn set het zwaartepunt bij zijn albums The Joker en Fly Like An Eagle. Bijna ieder nummer van dat laatste album passeert de revue. Natuurlijk speelt hij ook zijn hits, zoals ‘Abracadabra’ en ‘Jet Airliner’.

Bevlogen

Met achtentwintig albums op je naam is het natuurlijk moeilijk om aan alle platen evenveel aandacht te geven. De keuze om het zwaartepunt bij het einde van de eerste tien jaar van zijn carrière te leggen is een logische, omdat daar ook het commercieel succes heerste. En hoewel de twee laatste albums van Miller, Bingo en Let Your Hair Down, van hoge kwaliteit zijn, moeten deze het vanavond doen met een enkel nummertje. Het is wel het moment waarop zanger Sonny Charles het initiatief voor de leadvocalen neemt en zich ontpopt als een echte entertainer.

Met de drie ijzersterke nummers ‘Fly Like An Eagle’, ‘Jet Airliner’ en ‘Rock’n Me’ werkt de band toe naar de climax. In de toegiften vormen ‘Space Cowboy’ en ‘The Joker’ de afsluiters. Met het laatste nummer maakt Miller de cirkel rond: Bij aanvang werd het podium verborgen achter een levensgroot doek met de beeltenis van een kruising tussen de Space Cowboy en een joker. Wat is er mooier om het begin zo aan de afsluiter te koppelen?

Steve Miller Band laat een voldaan publiek achter dat gekregen heeft wat het wilde en verwachtte. En zelfs dat kleine beetje meer zodat nu duidelijk is dat de cowboy nog steeds kan vliegen.