Een elegante kakofonie
‘You’re hungry and we feed you,’ klinkt het uit de mond van Ben Caplan voordat hij en zijn band de toegift inzetten. De stand van zaken in de kleine zaal van poppodium Simplon is dat het publiek likkebaardend ‘we want more’ scandeert na een overweldigende show van een dikke anderhalf uur.
Met een borstelige Karl Marx-achtige baard en een opvallende zwarte bril is Ben Caplan de meest markante figuur van het gezelschap dat zich Ben Caplan & The Casual Smokers noemt. Caplan is een multi-instrumentalist maar nog wonderbaarlijker dan dat is zijn stemgeluid dat minstens zo rauw en krachtig klinkt als dat van Tom Waits, Leonard Cohen of Vladimir Vysotski.
Mengelmoes
Het valt niet mee de liedjes van deze formatie te catalogiseren. Het hangt naar folk, maar voor blues gaat het ook door en her en der is het zelfs een tikkeltje jazzy te noemen. Zigeuner-inlvoeden komen voorbij, evenals klezmer, de muziektraditie van voornamelijk Oost-Europese joden. De liedjes variëren van opzwepende sing-alongs tot gevoelige ballads en aantrekkelijke luisterliedjes. De bandleden hanteren allerhande instrumenten als contrabas, viool, banjo, mondharmonica. Op hun album, In The Time Of The Great Remembering, passeren ook nog eens verschillende blaasinstrumenten. Kortom: een interessante mengelmoes van stijlen en instrumenten gecombineerd met lage, rauwe vocalen. Dat moet wel een bingo zijn.
Artiest
Uitgeslapen
Op geen enkel moment stelt Ben Caplan & The Casual Smokers deze avond teleur. In de nabije toekomst wacht dit gezelschap vermoedelijk meer bekendheid en dat is niet minder dan terecht. Deze band verdient grotere zalen. Mocht u ooit een optreden van deze band bezoeken, verschijn dan uitgeslapen aan de start. Bij Ben Caplan & The Casual Smokers wordt geswingd, geklapt, gejoeld en gelachen. Deze heren hebben een elegante kakofonie te bieden en dat brengen ze met een energiegehalte dat nog nagalmt lang nadat de laatste noot heeft geklonken.