O zo mooi en o zo plat

De langverwachte nieuwe film van Ridley Scott die hiermee terugkeert naar de science fiction is niet veel meer dan een hoogdravend gebrachte alienfilm. Prometheus is de moeite waard om te zien vanwege de prachtige beelden maar is verder zo plat als een dubbeltje.

Op zoek naar de oorsprong van de mensheid gaan onderzoekers naar een planeet ver van de aarde om onze scheppers te ontmoeten. Michael Fassbender is David, een robot die de lange reis naar de planeet in kwestie de Prometheus beheert tot de crew door haar gewekt wordt als het op plaats van bestemming is. David begeleidt het team van onderzoekers Elizabeth Shaw (Noomi Rapace) en Charlie Holloway (Logan Marshall-Green) op de planeet. Als de groep aankomt in een grot die door intelligent leven geconstrueerd is beginnen ze zich af te vragen of het wel zo’n goed idee was om kennis te maken. 

De dialogen van de film steken schril af tegen de prachtige ensceneringen. De conflicten in de film zijn zo plat als een dubbeltje en voelen bij de introductie als een klap in het gezicht. Plotseling is de illusie van een groots drama de grond ingetrapt. Deze directe stijl van dialogen past natuurlijk prima binnen de Alien-cyclus, maar door de dominantie van de beelden pretendeert de film meer te zijn dan dat.

Vervelender is dat Scott zijn vertelritme maar met moeite te pakken krijgt. De muziek weet sommige scènes nog spannend te houden, maar de kijker raakt het geloof in de gebeurtenissen op het scherm ergens in de grotten kwijt. De onvermijdelijke snelle actie breekt de subtielere spanning af die de beelden al intrinsiek hebben. Hoe verder de film komt hoe meer de kijker zijn eigen fantasie moet inzetten om nog iets zinnigs van karakters en hun onderlinge relaties te maken. Zo erg zelfs dat David veruit de minst interessante rol van Michael Fassbender is.

Door de geringe diepgang van de personages raakt hun dood je niet, hoe spectaculair of grof die ook is gefilmd. Prometheus levert uiteindelijk alleen maar superplatte horror die niets waarmaakt van alle moeite die in het mooie begin is gestopt. Alle andere elementen in de film maken het zien ervan nog wel de moeite waard, maar niet genoeg om met een licht gevoel van ergernis de bioscoopzaal uit te lopen.