Van breekbaar tot hypnotiserend in zomers Utrecht

In en rond de Utrechtse Voorstraat zit een groot aantal ondernemers met een hart voor muziek. Tijdens een zonnige zaterdagmiddag vormen hun etablissementen het decor voor een aantal kleinschalige instore-optredens. Een mooi startschot voor een geslaagde Le Guess Who? Mayday.

We beginnen Le Mini Who?, zoals de middag voorafgaand aan Le Guess Who? Mayday officieel gedoopt is, in platenzaak Plato. De Utrechtse band Lost Bear brengt hier een akoestische set ten gehore. Ondanks wat technische mankementen en een sfeer die bij tijd en wijle wat erg bewust jolig is, is het een geslaagd optreden. De invloeden van nonchalante indiebands uit de jaren negentig zijn nooit ver weg, en de opgezochte grenzen tussen muzikaliteit en prettige chaos leveren verrassingen en spanning op.

Harde punk, ijle klanken en Zeeuwse gospel
In koffiehuis The Village speelt om half vier de Utrechtse formatie April. Normaal speelt de band met een drummer, vandaag spelen ze hun liedjes met slechts bas, gitaar en zang. De sfeer van de muziek en teksten doet denken aan de fatalistische verveeldheid van veel punk en new wave. Het vormt een curieus maar niet onprettig contrast met de zwoele lentedag. Nadeel is dat het geluid wel erg hard is in de kleine locatie, waardoor het een wat schrille luisterervaring wordt.

Terug in platenzaak Plato weet Luik te imponeren met hun set. Ze spelen vrij trage en bezwerende gitaarmuziek, met veel ruimte voor mooie melodieën. De ambiance slaat om van uitgelaten zomers in sereen en ingetogen, en dat mag een prestatie heten. Speciale vermelding is er voor de enkele gitaarsolo’s. De zorgvuldig geplaatste dissonanten zorgen voor een enorme verrijking van het toch al indrukwekkende geluidsbeeld.

Het laatste optreden dat we bekijken van Le Mini Who? is van Broeder Dieleman. In wijnbar Vinvin brengt hij enkele Zeeuwse traditionals ten gehore, naast ander materiaal. Met zijn innemende persoonlijkheid en nostalgische muziek vormt hij een sympathieke afsluiting van Le Mini Who.

Een broeierige muzikale avond

Na de geslaagde middag dankzij Le Mini Who?, beginnen we de avond van Le Guess Who? Mayday in Tivoli, waar Sharon van Etten speelt. De band speelt strak en de nummers zijn niet gespeend van aantrekkelijke hooks, maar het geheel doet soms wat routinematig aan. Wel zeer imposant zijn de momenten waarop Van Etten alleen speelt, zich slechts begeleidend op haar Fender. Dan toont ze zich breekbaarder, en is de veelzijdigheid van haar stem beter hoorbaar.

Moonface is de tweede band van de avond die we bezichtigen, tevens in Tivoli. De monumentale sound die de heren neerzetten is ronduit overdonderend. Voornamelijk het eerste gedeelte van het optreden is erg sterk. Als de luisteraar eenmaal gewend is aan het massieve geluid boeit de band net iets minder, en zijn de erupties aan het einde van nummers wat te voorspelbaar. Desalniettemin is dit een geslaagd optreden.

We gaan verder met de Amerikanen van Cloud Nothings. Na een eenvoudige, maar doeltreffende introductie beginnen ze hun optreden met het nummer ‘Wasted Days’, van hun laatste, succesvolle plaat Attack on Memory. Ze spelen deze plaat volledig vanavond, tot genoegen van het toegestroomde publiek. Het geluid laat qua mix tijdens de eerste paar nummers helaas wat te wensen over. De basdrum en bas staan wel erg hard, waardoor veel van de details verloren gaan. Gelukkig wordt dit snel beter, waarna de band bewijst een opzwepend en energiek optreden neer te kunnen zetten.

We komen nog even bij met de hypnotiserende dj-set van MMOTHS in ACU, waarna deze preview van Le Guess Who? er alweer opzit. Het zomerse weer en de prima sfeer bleken de ideale context te vormen voor een mooie festivaldag vol sterke optredens.