Vroegâh…

Vroegâh heette het Life I Live Festival nog gewoon KoninginneNach. Vroegâh liep je een hele nacht heen en weer door de stad, zonder bereik, omdat het netwerk overbelast was. Vroegâh stond je om vier uur nog op de kermis te tollen, niet zeker of het van de drank of van de spin was. En vroegâh stond de Nach bekend om een blauw oog, een gejatte fiets of een kapotte abri na afloop. Vroegâh was alles beter..?

In 2011 werd het Life I Live Festival gelanceerd. De opzet van het festival was duidelijk; de Haagse KoninginneNach moest inkrimpen. De programmering werd aangepast: ‘Op Life I Live staan geen gemakzuchtige sterren verplichte nummers af te draaien, maar dingen gretige muzikanten uit stad en land – en ook van daarbuiten – naar de harten van het volk.’

Ook dit jaar probeert het Life I Live Festival de harten van het volk te beroeren met zulke gretige muzikanten. Verspreid over de binnenstad zijn er zeven podia met elk een eigen thema: blues op de Plaats, jazz op het Noordeinde, indie op het Kerkplein, jonge honden op de Grote Markt en de (stiekem toch) grotere namen op het Spui. Liefhebbers van een bepaald genre zullen de kilometers vanavond niet in de benen voelen, maar muzikale alleseters kunnen maar beter een goede bodem leggen.

Mild
De avond is mild, heel mild, zelfs de zeewind houdt zijn adem in. Op weg naar de binnenstad is het zo stil, dat je je afvraagt of je je niet in de dag hebt vergist. Hier en daar duiken groepjes op, een oranje kroontje, een oranje boa, een hele stoet dronken oranje vrouwen, het is duidelijk dat het dichterbij komt. Door het leggen van de eerder genoemde bodem, pikken we nog net een stukje van Woot mee. De winnaars van de Grote Prijs van Nederland spelen een thuiswedstrijd en doen precies waar ze goed in zijn: rocken tot je er zelf psychedelisch van wordt. Geholpen door de vaste achterban stijgt de energie al snel. Bij het nummer ‘Son of a’  wordt nog net een beetje extra gegeven, zodat iedereen het mooi vast kan leggen met mobiel voor het Film It Yourself-project, waarbij iedereen met zijn eigen filmpje een bijdrage levert aan de videoclip van dit nummer. Het belooft wat voor de rest van de avond.

Doeshka Vrede

Op zoek naar wat afkoeling togen we naar het Noordeinde waar Doeshka Vrede haar beloftes waar probeert te maken. Enthousiast onthaald op The Hague Jazz en bij De Wereld Draait Door, zijn de verwachtingen hoog. Misschien iets te hoog. Vrede heeft  een stem vol potentie en de band zou daar een mooie aanvulling op kunnen zijn, maar het lijkt alsof ze er niet uithalen wat erin zit. Het optreden mist energie, in de nummers zelf, in de band en in het samenspel: overal kan een tandje bij. Het is niet slecht, maar ons hart wordt er vooralsnog niet door gewonnen.

Afwachtend
Op weg naar het Spui voor het optreden van Morning Parade stranden we op De Plaats waar Blues on the Run het podium heeft ingenomen. Met Bas Paardekooper als spil wisselen gastmuzikanten zich af om ons te trakteren op klassiekers van weleer. Met namen als Cary van Rheenen en Erwin Java kun je ook niet de mist ingaan. Er wordt gescheurd en weer gelijmd door de solisten die op sommige momenten de band totaal overstijgen. Onze voetjes gaan van de vloer, de rest van de menigte laat het wat gelaten over zich heen komen. Het is deze mellow, ietwat afwachtende houding die de sfeer blijft bepalen.

Woot

Ook op het Spui, waar zich al een flinke menigte heeft gemeld, is de sfeer wat gelaten onder het goed presterende Morning Parade. Misschien ligt het aan de ontwikkeling van de akoestiek tussen de muren van het Mercurehotel en het ‘IJspaleis’, maar na elk nummer lijkt het publiek stiller te worden. De band speelt strak, de sound is prachtig in evenwicht, zanger Steve Sparrow is ongelooflijk goed bij stem, maar het wil niet loskomen. Zelfs de hit ‘Under the stars’ brengt daar weinig verandering in.

Out with a bang
Er is nog maar net genoeg tijd om een biertje te halen voordat het écht druk wordt op het Spui. Het is tijd voor de act waar iedereen halsreikend naar uit kijkt: Jam de la Crème. Al jaren een begrip in Den Haag door het eigen festival op het strand van Scheveningen en ook vorig jaar de afsluiter van Life I Live. Dit jaar komt Kytopia samen met muzikanten van onder andere Di-rect, Lefties Soul Connection en Bombay Show Pig (dat eerder op de avond het Kerkplein aandeed). Het resultaat is te omschrijven als een muzikale orgie. Misschien niet geschikt voor de monogame muziekliefhebber, maar voor de wat vrijere geest een waar nirwana. Het is heerlijk om te zien en te horen hoe muzikanten elkaar vinden (en kwijt raken), hoe er nieuwe dingen ontstaan. En terwijl het publiek zich verliest in extase met ‘Hey Jude’ proberen wij tevergeefs terug te keren naar de werkelijkheid bij New Cool Collective op het Noordeinde.

New Cool Collective

Want ook hier zijn de temperaturen onder het bladerdak van de oude eik gestegen naar koortsachtige hoogten. New Cool Collective is geen vreemde in Den Haag in de nacht van 29 op 30 april, maar maakt dat ‘gemakzuchtige sterren’ met ‘verplichte nummers’? Als het zo is, weten ze het goed te verbergen of deert het niemand. Het samenspel, de algehele sound, de strakheid en de solo’s: alles wordt een niveautje naar boven getild. En zoals veel bands die zich al bewezen hebben, hoeft New Cool Collective niet naar ons hart te dingen, we geven het vrijwillig.

Als het festival rond 1:00 uur op zijn einde loopt, blijken er maar weinig mensen hun hart te hebben verloren. Gelukkig zijn er nog genoeg afterparties om de overtollige energie kwijt te raken, of je kunt een rondje langs de kermis lopen. In elk geval is de fiets ongeschonden  gebleven.