Een humoristische doodsstrijd

‘Er werd aangebeld en in het trappenhuis rook het naar vers gezette koffie. Dat was eigenlijk niet zo, maar een vriend van me zei ooit dat wanneer hij een roman zou schrijven, hij met deze zin zou beginnen (…)’. Met deze opmerkelijke openingszin begint de humoristische debuutroman van de Duitse muzikant Thees Uhlmann. De Dood staat voor de deur met de mededeling dat de ik-persoon nog drie minuten heeft om afscheid te nemen van het leven. Deze drie minuten veranderen uiteindelijk in drie dagen wanneer de ex van de verteller ook aanbelt en de Dood zijn werk niet kan doen.

Waardering voor het leven

De hoofdpersoon lijkt het in eerste instantie niet erg te vinden dat de Dood voor zijn deur staat. Zijn leven is namelijk niet spetterend: hij doet de deur liever niet open, blijft graag binnen, drinkt veel, heeft geen vrouw, vriendin of vrienden en is bejaardenverzorger. Hij begroet de Dood met humor en cynisme, maar in de drie dagen die hij met hem optrekt leert hij het leven te waarderen. Door het optrekken met zijn ex en het bezoek aan zijn moeder, weet hij de mensen in zijn leven op waarde te schatten en wordt hij zelfs weer verliefd.

De hoofdpersoon denkt te veel, wordt hem verweten door zijn vrienden en moeder, maar voor de lezer is het prettig. Elke gebeurtenis roept anekdotes op en door al die verhalen krijgt de lezer een kijkje in zijn leven en verleden. De anekdotes zijn vaak grappig en ontroerend en geven een volwaardig beeld van hem.

Geen clichématige Dood

Ook de Dood is een intrigerend personage. Het is zeker geen magere Hein in zwart kostuum met een zeis, maar ziet er eerder als de broer van het hoofdpersonage uit. Hij zorgt voor het transport tussen de twee werelden en is dus nooit lang te vinden op aarde. Het hiernamaals heeft hij ook nog nooit gezien. Hij geniet van de drie dagen die hij op aarde doorbrengt, maakt ware vrienden en heeft al snel door hoe hij moet functioneren als mens. Door zijn afwezigheid is er echter een concurrent voor zijn baan als Dood en dat wil de huidige Dood tegen gaan, hij is immers gehecht aan zijn baan.
Mijn ex, de dood en ik is een humoristisch boek dat snel weg leest door de opmerkelijke personages en grappige anekdotes. Toch is het een boek dat je daarna niet makkelijk weg legt; het zet aan tot denken. Wat zou jij doen als de Dood voor de deur staat? Zou je überhaupt geloven dat het de Dood is? Thees Uhlman heeft een succesvolle debuutroman afgeleverd en gaat de komende jaren hopelijk naast zijn muziek nog meer tijd aan schrijven besteden.