~

Knip!

Eigenlijk is het allemaal niet zo bijzonder. De film voert enkele karakters op. Allemaal zijn ze in het plot onderling slechts licht met elkaar verbonden, en komt aan het eind alles bij elkaar. Op zich wordt dat ook hier toch knap gedaan, maar eigenlijk is het concept niet heel erg origineel. Het eerste half uur van de film is dermate saai dat je je echt bekocht begint te voelen. Na een uurtje begin het verhaal pas eindelijk te lopen. Natuurlijk zou je kunnen zeggen dat de regie voor een rustige opbouw heeft gekozen, maar die vlieger gaat niet op. Uit het eerste uur van de film kan zonder probleem een half uur aan beeldmateriaal worden geknipt.

seks, seks en nog eens seks

~

Weinig soeps

Verder slaan alle karakters poëtisch fatalistisch liefdesgebrabbel uit, er is niet één persoon in de film die een “realistische” tekst weet uit te kramen. Is iedereen in Europese producties dan een poëet? Er daar leg ik de vinger op de zere plek. Behalve het Duitse Das Experiment heb ik dit jaar weinig soeps van Europese bodem gezien, daar waar we de afgelopen jaren behoorlijk verwend zijn met films als Le fabuleux destin d’Amelie Poulain, Festen, Fucking Amal en Tillsammans. Zelfs de mooie beelden in Lucía y el sexo kunnen de huidige armoede van het Europese en alternatieve filmcircuit niet verhullen.

~

Sex in the Country

Drie vrouwen in de 40 lusten wel een wijntje en een sigaretje op zijn tijd. Met als decor een typisch Engels landschap lijkt de kijker de Britse versie van Sex in the City te krijgen. Dan krijgt Kate (Andie MacDowell) een relatie met de 25 jarige jongen Jed (Kenny Doughty). De passie spat van de twee af. In eerste instantie gaat het slechts om een tijdelijke flirt, maar langzaam aan gaat Kate serieus overwegen of ze een echte relatie met Jed wil. Haar twee beste vriendinnen keuren dit openlijk af. Wat moet men in het dorp hier wel niet van denken?

Zouteloos

~

En toen was er chemistry
Alles veranderd als Kenny Doughty op het toneel verschijnt, de chemistry tussen hem en MacDowell werkt, ondanks het leeftijds verschil. De kijker gaat langzamerhand sympathie koesteren voor het vreemde koppel en dat is een grote verdienste. Vervolgens lijkt de film verziekt te worden doordat de twee vriendinnen wel heel flauwe, onlogische en kolderieke pogingen doen om de relatie tussen de lovers te verpesten. Een grandioze ruzie is het gevolg.

Tragiek

De ruzie ontaardt in een tragische uitkomst, eentje die de kijker wat overvalt. En daar zit de kracht van Crush; de film tilt het drama boven een gemiddelde “midlife crisis voor vrouwen”-film uit. Het verhaal hinkt een beetje op komedie en drama, en de regie lijkt daarin geen keuze te kunnen (of willen) maken. Met name het mierzoete einde maakt een hoop kapot, en zal een hoop kijkers ongelovig doen ginnegappen. De dames flikken elkaar nogal wat narigheid, en dat zo’n lief einde… jammer. Crush is een aardige film zoals er elke maand aardige films uitkomen. Onderhoudend, maar het zal allemaal niet lang bij blijven.

~

Wie deze film heeft gezien weet waar afgewezen Muppets terechtkomen. The Feebles vormen een varieté-groep rond het vals zingende nijlpaard Heidi. Varieté genoeg met een walrus die het nijlpaard met een kat bedriegt, een rat met een pornostudio in de kelder, een heroïneverslaafde kikker en een konijn met Aids. Het verhaal is, net als de cast, een vreemd samengeraapt zootje: komedie, horror, musical, porno en zoetsappig liefdesdrama. De eerste beelden van twee copulerende poppen zijn wat verrassend, maar het went al gauw. Er is immers niet veel anders te zien, behalve spuiten, sperma en ander slijm.

Kermit

Tussen al het vloeibare vertier is het misschien wat moeilijk te ontdekken, maar wie even verder kijkt bemerkt dat Meet the Feebles een verbazend goede karakterontwikkeling kent. De echte Muppets blijven toch wat brave typetjes, maar de Feebles zijn stuk voor stuk goed uitgewerkt en hebben motieven, drijfveren en herinneringen die verrassend treffend in beeld gebracht worden. Zo is Wynyard, de verslaafde kikker die wel wat lijkt op Kermit, in Vietnam getraumatiseerd geraakt. Een geweldige parodie op The Deer Hunter toont wat hij heeft moeten doorstaan.

Ander soort kunststukje

~

Dvd

De dvd is er een van het beschamende soort. Twee trailers, en toen was de koek alweer op. De ondertiteling kan slechts aan en uit. Wanneer leren de maatschappijen nou eens dat juist de extra’s een dvd aantrekkelijk maken?
Een pluspunt is er echter wel. De ondertiteling mag dan alleen in het Nederlands zijn, het is er wel een van uitzonderlijke kwaliteit. De vertaler is een originele een gevatte woordkunstenaar geweest, die zijn werk serieus heeft genomen, vooral waar het woordgrapjes betreft.

Meet the Feebles is een film waar je of van houdt, of van gruwt. Een tussenweg is er niet. Hoe Jackson de kloof tussen een vunzige pic als Meet the Feebles en het gestileerde groen van The Fellowship of the Ring in minder dan vijftien jaar heeft weten te dichten, is een wonder. Het volgende deel van de Lord of the Rings-trilogie bevat echter een grote veldslag, met veel bloed en monsters. Ben benieuwd of daar nog wat van de oude Feeble-gore te zien is.

~

Thelma & Louise is de enige roadmovie ooit met vrouwen in de hoofdrol, of je moet Britney Spears in het recente Crossroads een vrouw noemen (Britney weet ’t zelf ook niet: Not a girl, not yet a woman). Het verschijnen van Thelma & Louise maakte heel wat tongen los. De film was een produkt van de feministische generatie en Hollywood zou nooit meer hetzelfde zijn. Sommige critici vreesden de toekomst van de vrouw: door deze film zouden ze aangezet worden tot wapengebruik en geweld. Feminisme of niet, het tijdloze Thelma & Louise is gewoon een fijne film, zij het dat je ‘m beter met vriendinnen kunt bekijken dan met de jongens van de voetbalclub.

Mooie documentaire

Er staat een pracht van een documentaire op de dvd, weinig verhullend genaamd The Last Journey. Het is het schoolvoorbeeld van hoe een documentaire over een film gemaakt zou moeten worden. Ridley Scott, Callie Khourie, Davis, Sarandon en Harvey Keitel doen uitgebreid verslag van hun

~

De dvd bevat verder twee commentaartracks, een van regisseur Ridley Scott en een van hoofdrolspeelsters Geena Davis en Susan Sarandon en scenarioschrijfster Callie Khouri. Verder zijn er wat deleted scenes, een muziekvideo en een (niet zo heel erg) alternatief einde, ook voorzien van commentaar van Ridley Scott.

Brad’s bodylotion

~

Goodiebag

~

Haastklus

De menu’s zijn mooi vormgegeven met polaroidfoto’s, maar de navigatie is een gruwel. De raadselachtige pijltjes onder elk submenu zijn erg onduidelijk en zorgen ervoor dat je verschillende keren de verkeerde kant op gaat. De weidse landschappen komen in breedbeeld goed tot hun recht en ook het geluid is prima. De Nederlandse ondertiteling lijkt bij tijd en wijle een haastklus te zijn geweest. Spelling is correct, maar sommige Amerikaanse uitdrukkingen zijn niet goed vertaald.

Duur

Een gewone editie van Thelma & Louise op dvd kost ongeveer een tientje. Voor de special edition ben je het drievoudige kwijt. Dat is eigenlijk schandalig veel, maar de documentaire en de commentaartracks zorgen ervoor dat je dat bedrag toch ophoest. Jammer alleen, dat je bij de aanschaf van zes exemplaren geen Thelma & Louise–goodiebag krijgt.