Ongepolijst, jong en ambitieus

Vier dagen lang is het Theater aan het Spui in Den Haag de thuishaven van Festival VERTIGO III, georganiseerd door productiehuis De Kosmonaut. Dit productiehuis wil met het jaarlijks terugkerende festival beginnende toneelschrijvers de kans geven hun werk te presenteren. Vier toneelschrijvers, die zich ditmaal lieten inspireren door het thema ‘beat’, worden gekoppeld aan eveneens jonge regisseurs: het resultaat is een ongepolijst festival waar de ambitie van deze nieuwe generatie voelbaar is. Soms leidt dat tot een voorstelling die eigenlijk het repetitielokaal niet had mogen verlaten, soms tot puur en wonderschoon toneel.

We zien de bandleden Tim, Jessie en Arthur zich klaarmaken voor een optreden tijdens een benefietconcert. Jessie, de bassiste, staat op een verhoogd podium in het midden, de mannelijke bandleden ernaast. Vanaf de eerste minuut is duidelijk dat deze band geen lang leven beschoren is. Terugvallend op oude sentimenten – de één wil nog wel, de ander niet meer – is het definitieve einde nabij. Ingrediënten die in principe best een aardige voorstelling op kunnen leveren, ware het niet dat schrijver De Waard en regisseur Schoots deze clichématig en voorspelbaar uitwerken. Nergens een verrassende wending, een ontroerend moment of gelaagd spel. Het dieptepunt is Jessie in de rol van verteller, het overstijgt het niveau van de weekafsluiting op de basisschool soms niet. Snel weer terug naar het repetitielokaal.