Sofie Letitre wijzigt muzikale koers

De eerste reacties op Letitres nieuwe album zijn lovend: “We hebben een internationale perspromotor, dus duikt de plaat nu ook op in Bulgarije, Duitsland, de VS en andere landen. En we zijn al bij de BBC gedraaid.” Op Uncanny Valley staan tevens een zestal remixes van de oorspronkelijke liedjes, gemaakt door producers uit onder andere Los Angeles en New York: “Die producers hebben weer een heel eigen publiek dat erg enthousiast reageert op de remixes. We kregen zelfs een berichtje uit Mexico met de vraag wanneer we er komen optreden!” Een kleine twee maanden geleden speelde Sofie Letitre met haar band bij DWDD.

Kleren aan
Aan haar keukentafel in een knusse Utrechtse bovenwoning vertelt de zangeres over de koerswijziging op haar nieuwe album: “Ik ben al langer geïnteresseerd in elektronische muziek: Kid A van Radiohead was altijd al een van mijn favoriete platen, vanwege de combinatie van akoestische instrumenten en elektronica.” Het fraaie debuut van Letitre uit 2013, Back Were We Come From, neigde meer naar singer-songwriter, maar de elektronische muziek met invloeden uit de triphop zit haar ook als gegoten: “De kalmte en de perfecte zuiverheid van elektronica zijn een verademing. Ook is er voor mij meer ruimte om te zingen nu.” Ze vervolgt: “Mijn eerste cd was rauwer en kwam recht uit het hart. Uncanny Valley is afstandelijker van aard. Op mijn debuutalbum was ik naakt, nu heb ik kleren aan.”

Imperfect
De titel van haar nieuwe plaat is gebaseerd op een Japans onderzoek, waarbij onderzocht werd hoe mensen reageren op robots die steeds menselijker worden: “En wat blijkt? Mensen vinden het walgelijk. Perfectie creëert afstand.” Hoe vertaalt dit denkbeeld zich naar haar muziek? Letitre legt uit: “De echte mens symboliseert imperfectie, en dus nabijheid. Maar de perfecte robot, die sprekend een mens is, creëert juist afstand. In mijn muziek associeer ik me meer met imperfectie. En als je erkent dat je niet perfect bent, word je toegankelijker.” En toegankelijk is haar nieuwe plaat toch uiteindelijk ook geworden, vindt ze: “In eerste instantie lijkt het album wat afstandelijk, vanwege de elektronica, maar door het gebruik van akoestische instrumenten is het ook heel kwetsbaar en persoonlijk geworden.”

Heeft Letitre al enig idee wat haar volgende muzikale project zal zijn? “Deze gereedschapskist is nog lang niet uitgeput, dus met elektronische muziek ga ik nog wel even door. Maar ik ben vrij wispelturig: het zou ook zomaar een symfonieorkest kunnen worden!”