Eeuwige roem
Na het uitkomen van zijn voorlaatste album Before These Crowded Streets gaf Dave Matthews met zijn band een optreden in een volgepakt Paradiso voor een half-Nederlands en half-Amerikaans publiek. Een paar jaar eerder had hij op Pinkpop al de ondankbare taak om als openingsact te fungeren op de pinkstermaandag. Kortom, the Dave Matthews Band is nog niet echt populair bij de gemiddelde Nederlander. Wanneer ik aan iemand vraag of hij of zij wel eens van the Dave Matthews Band gehoord heeft dan krijg ik negen van de tien keer een negatief antwoord. Iets dat opvallend is gezien de megasterstatus die Matthews in eigen land geniet.
~
Uitverkochte arena’s en miljoenenverkopen zijn tegenwoordig heel normaal voor the Dave Matthews Band. Het collectief werd in 1991 opgericht en behaalde voor het eerst de absolute top met het fantastische album Under The Table And Dreaming uit 1994. De liedjes worden gekenmerkt door de verscheidenheid aan arrangementen en door de intense, virtuoze stem van Matthews zelf. Die verscheidenheid en intensiteit kwam tot een climax op het album dat naar mijn mening de internationale doorbraak had moeten betekenen: Before These Crowded Streets.
Geen Hootie and the Blowfish
~
The Space Between
Maar er begint nu eindelijk een beetje schot te komen in de populariteit van de band. Op hun laatste album Everyday zijn de nummers niet meer zo lang en heeft Matthews zijn akoestische gitaar, die hij overigens fantastisch bespeelt, aan de wilgen gehangen en verwisseld voor een elektrische. Het resultaat is wel dat sommige liedjes een stuk gelikter klinken als voorheen. Neem bijvoorbeeld de single The Space Between, die nu zelfs in Nederland een hit aan het worden is, met behulp van een zingende vrouw op een perron in een reclamespotje.
Geloofwaardigheid
Je zou kunnen menen dat Matthews zijn muzikale geloofwaardigheid zou hebben verloren bij het maken van het laatste album. Feit is echter dat de nummers niet op kwaliteit hebben ingeboet. De muziek heeft haar intensiteit behouden en klinkt nu alleen wat makkelijker in de oren. Misschien weet Matthews het verschil op te heffen op zijn volgende plaat. Tot dan blijven de cynici cynisch en blijft Matthews ook in Nederland doorstoten naar een verdiende eeuwige roem.
