Muziek / Achtergrond
special: Special John Mayall

Special John Mayall

.

Ter gelegenheid van zijn 80ste verjaardag, vorig jaar november, maakt John Mayall een tournee door de Verenigde Staten en Europa. Op 26 maart komt hij daarom naar Patronaat in Haarlem. Reden om eens dieper in te gaan op dit fenomeen in de wereld van de blues.

John Mayall is één van de mensen die de bluesmuziek in de jaren ’60 van de vorige eeuw immens populair maakte. In de invloedrijke, door hem opgerichte band, John Mayall’s Bluesbreakers hebben muzikanten gespeeld als Eric Clapton, Jack Bruce, Peter Green, John McVie, Mick Fleetwood, Mick Taylor en Walter Trout.

78-toerenplaten
Mayall is geboren op 29 november 1933 en groeide op in Macclesfield, een dorpje niet ver van Manchester, Engeland. Zijn liefde voor de blues en de jazz krijgt hij door het beluisteren van zijn vaders verzameling 78-toerenplaten van jazz en blues. Aanvankelijk luistert hij naar gitaristen als Eddie Lang, Lonnie Johnson, Brownie McGhee, Josh White en Leadbelly. Wanneer hij echter de sound van boogiewoogiegiganten als Albert Ammons, Pete Johnson en Meade Lux Lewis hoort, wil hij alleen nog maar deze muziek kunnen spelen. Op veertienjarige leeftijd gaat hij naar de Manchester’s Junior School of Art, waar hij voor het eerst in de gelegenheid is om piano te spelen en waar hij de basisvaardigheden van deze opwindende muziek leert. Vervolgens begint hij met gitaar spelen en een paar jaar later met de bluesharp, geïnspireerd door Sonny Terry, Sonny Boy Williamson en Little Walter. Op achttienjarige leeftijd moet Mayall in dienst, waardoor hij drie jaar bij de Royal Engineers zit in Engeland en in Korea, maar hij blijft muziek maken wanneer hij kan.

Alexis Korner
In 1956 richt hij samen met Peter Ward de band Powerhouse Four op en in 1962 wordt Mayall lid van Blues Syndicate. Deze band is opgericht door trompettist John Rowlands en altsaxofonist Jack Massarik, die de band van Alexis Korner zag spelen in een club in Manchester en die ook een combinatie van jazz en blues wil spelen. In deze band spelen ook gitarist Ray Cummings en drummer Hughie Flint. Alexis Korner weet Mayall te overtuigen om beroepsmuzikant te worden. Hij verhuist naar Londen en Korner introduceert hem bij diverse muzikanten en helpt hem aan optredens. Eind 1963 gaat Mayall met zijn band the Bluesbreakers spelen in de Marquee Club. Naast Mayall en Ward bestaat de bezetting uit John McVie op bas en gitarist Bernie Watson. De band, met Martin Hart op drums, krijgt een platencontract bij Decca en op 7 december 1964 wordt een liveoptreden opgenomen in de Klooks Kleek. De single, ‘Crocodile Walk’, wordt later in de studio opgenomen en samen met de lp uitgebracht. Korte tijd hierna neemt Hughie Flint de plaats van Hart over en Roger Dean gaat gitaar spelen in plaats van Watson. Deze bezetting begeleidt John Lee Hooker op zijn tournee door Engeland in 1964.

Eric Clapton
In april 1965 gaat de voormalige gitarist van de Yardbirds, Eric Clapton, bij de Bluesbreakers spelen en dit zal de carrière van zowel hem als Mayall drastisch veranderen. In april 1966 keren de Bluesbreakers terug naar de Decca Studio’s om hun tweede lp op te nemen: Blues Breakers With Eric Clapton, geproduceerd door Mike Vernon. Dit album, met Johnny Almond op baritonsax, Alan Skidmore op tenorsax, en Dennis Healey op trompet, wordt in Engeland uitgebracht op 22 juli 1966. Voor het eerst is Clapton als zanger te horen op het nummer ‘Ramblin’ on My Mind’, een eerbetoon aan Robert Johnson. Het album is Mayalls commerciële doorbraak en heeft sindsdien een klassieke status.

Peter Green, Mick Taylor, Jon Mark, Johnny Almond en Harvey Mandel
Na het vertrek van Clapton naar Cream komt Peter Green in de band. In het jaar dat hierop volgt, worden meer dan 40 nummers opgenomen en in februari 1967 wordt het album A Hard Road uitgebracht. Maar Green verlaat Mayall weer om samen met drummer Mick Fleetwood Peter Green’s Fleetwood Mac te starten.

Mayall neemt de achttienjarige Mick Taylor in dienst als leadgitarist. Samen met John McVie op bas, Hughie Flint of Keef Hartley op drums en Rip Kant en Chris Mercer op saxofoon wordt de lp John Mayall’s Crusade opgenomen. Deze bezetting van de Bluesbreakers is vooral actief in het buitenland, waarbij de shows worden opgenomen op geluidsband. Dit resulteert in meer dan 60 uur muziek en de albums Diary of a Band, Vols. 1 & 2 uit 1968. In juni 1969 verlaat Taylor de Bluesbreakers om te gaan spelen bij de Rolling Stones.

Vervolgens vormt Mayall een formatie met akoestische instrumenten, zonder drummer maar met gitarist Jon Mark en fluitist-saxofonist Johnny Almond. Met deze geheel vernieuwde Bluesbreakers maakt hij het boeiende album The Turning Point. Hierna blijft Mayall experimenteren met formaties zonder drummer maar wel weer met elektrische gitaren. Bij Canned Heat kaapt hij gitarist Harvey Mandel en bassist Larry Taylor weg en hij neemt ook violist Don ‘Sugarcane’ Harris op in de band. Maar langzaamaan verliest Mayall zijn katalyserende rol in de Britse blues-rockscene, wat nog eens versterkt wordt door het feit dat hij al enige tijd in Los Angeles woont. Uiteindelijk is de lijst van muzikanten die onder hem groot werden in de rock en blues erg indrukwekkend.

Walter Trout, Coco Montoya en Buddy Whittington
In 1984 herstelt Mayall de Bluesbreakers in ere met twee leadgitaristen, Walter Trout en Coco Montoya, en met bassist Bobby Haynes en drummer Joe Yuele. Dankzij de mythische uitstraling van het begrip Bluesbreakers, het album Return of the Bluesbreakers en een succesvolle wereldtournee is er veel waardering voor deze bezetting. Begin deze eeuw verbleekt echter de glans van de Bluesbreakers, ondanks een prima nieuwe sologitarist, Buddy Whittington. Een mooi album uit deze tijd is In The Palace Of The King.

Solo
In november 2008 kondigt Mayall op zijn website de opheffing van de Bluesbreakers aan: hij wil het rustiger aan gaan doen en meer met andere muzikanten spelen. Drie maanden later start hij solo een wereldtournee met als begeleidingsband Rocky Athas op gitaar, Greg Rzab op bas en Jay Davenport op drums. Sindsdien speelt Mayall met deze muzikanten en ook in Patronaat, Haarlem zullen zij erbij zijn.