Een bruisend feest van kunst en cultuur op de Witte de Withstraat

De Witte de Withstraat in Rotterdam wordt ook wel dé culturele as van Rotterdam of simpelweg ‘de leukste straat’ genoemd. Tijdens het Festival de Wereld van het Witte de Withkwartier (Festival WWWK) is de straat die het Museumpark en het Maritiem Museum met elkaar verbindt de locatie voor een bruisende mix van kunst, cultuur, eten, feestjes en meer. Sinds 2013 wordt het festival georganiseerd door Kunstblock, een samenwerking tussen de culturele instellingen in het Witte de Withkwartier. In Kunstblock verenigen de kunstpodia Witte de With Center for Contemporary Art, TENT, CBK Rotterdam, Showroom MAMA, WORM en V2_ Institute for the Unstable Media zich.

Lebba dans.

Op vrijdag stroomde het festivalterrein al snel vol met bezoekers uit heel Rotterdam. Nog niet officieel geopend trok het festival aan het begin van de avond al veel mensen aan. De terrassen van de cafés en restaurants zaten bomvol met cultuurliefhebbers die niet konden wachten tot het festival van start zou gaan. Het eerste grote evenement was een straatperformance genaamd Nouveau Euro Trash. De performance is gemaakt door de modekunstenaars Anniq Euphoriq en Nada van Dalen. Twee clans, de Illuminada en #tripleAstatus,  trokken door de Witte de Withstraat tot de onvermijdelijke confrontatie. Gekleed in creaties van de twee kunstenaars zorgde dit visuele spektakel voor een spannende, opzwepende start van de eerste festivalavond.

Hierna was ondergetekende uitgenodigd voor het Charity Supper in Showroom MAMA. Een selectie Rotterdamse smaakmakers uit de kunst- en cultuursector werden uitgenodigd om te komen eten in de Showroom. Gesitueerd aan de grote ramen van Showroom MAMA werden de gasten geëtaleerd voor het festivalpubliek. Het publiek kon gespiegeld buiten plaatsnemen, waardoor genodigden en publiek tegenover elkaar kwamen te zitten met het raam als een barrière tussen hen in. Het vermeende spanningsveld tussen cultuurelite en het ‘gewone volk’ werd hier uitgebeeld en onderzocht. Het diner was van de hand van Cateringa en Kompanen, een jong collectief dat conceptuele eetervaringen op maat ontwikkelt voor allerlei evenementen. Tijdens Charity Supper stonden de zintuigen centraal, waarbij de gasten werden uitgenodigd om in verschillende opdrachten het diner met al hun zintuigen te ervaren.

Miek Uittenhout, Xantippe.

Op zaterdag scheen de zon en was het perfect festivalweer. In het daglicht was het terrein nu goed te zien en viel vooral het grote, bewegende, parelmoeren pistool op. Deze sculptuur, ontworpen door Miek Uittenhout, reageert op het publiek. Het zoekt je op, volgt je en richt de loop op je met onheilspellende geluidsfragmenten. De tegenstelling tussen het karakter van deze sculptuur en de prachtige kleur en nauwkeurige uitwerking is groot. Verderop in de straat verkochten kunstenaars en ontwerpers hun werk vanuit de kofferbak van hun auto tijdens de Kunst Carbootsale. Naast een grote aanwezigheid van knullig genaaide kussens, sjaals en andere tuttige rommelmarktartikelen was hier ook een aantal goede en interessante kofferbakken te inspecteren. Illustrator Charlotte Tasma en kunstenares/ontwerpster Martine Poot deelden een auto van waaruit ze hun werk verkochten en gezellige praatjes aangingen met de festivalbezoekers. Kunstenaar Maarten Bel liep met zijn mobiele kunstenaarsbar rond op het festival. Bezoekers konden een drankje met hem drinken of kiezen uit één van de één minuut durende workshops die hij aanbood. Als je dan na deze drankjes nodig het toilet moest opzoeken, kon je terecht bij Showroom MAMA. Waar de avond ervoor de zogenaamde ‘elite’ dineerde, staan nu toiletten. Net als tijdens het Charity Supper werd in MAMA gebruik gemaakt van de grote ramen en de etaleerfunctie die deze hadden. Preutse bezoekers waren hier niet op de goede plaats: tijdens het toiletbezoek was je slechts tot borsthoogte bedekt waardoor het contact met de voorbijgangers voor hilarische situaties zorgde.

Kunst Carbootsale: Martine Poot en Charlotte Tasma.

De avond van deze tweede festivaldag stond in het teken van de Blockparty’s die op verschillende plekken opdoken in het Witte de Withkwartier. Deze party’s hadden allemaal een eigen karakter. Zo was daar bijvoorbeeld het Starwars thema bij de Blockparty waar het Dagobah Soundsystem draaide. Dagobah Soundsystem is een collectief bestaande uit vier dj’s die alleen met vinyl draaien. Door een swingende mix van disco, techno en house was het onmogelijk om stil te blijven staan. Compleet met lichtzwaarden, kostuums en geweldige visuals van het VJ duo JAPJAN was de sfeer fantastisch en danste iedereen tot het einde van het feestje mee. Gelukkig was deze gouden combinatie van muziek en beeld na de Blockparty nog niet klaar. Dagobah Soundsystem en JAPJAN verzorgden ook de officiële afterblockparty Sensatie Wit in WORM. Tot in de vroege uurtjes danste het enthousiaste festivalpubliek verder.

De zondag van het Festival WWWK was traditiegetrouw de familiedag. Na een speciaal samengesteld festivalontbijt bij de Bakkerswinkel op de Schiedamse Vest is de kater en het slaaptekort van de nacht tevoren snel vergeten en is iedereen klaar voor deze gemoedelijke festivaldag. Kinderen konden het Life Gaming Parcours afleggen langs verschillende activiteiten en met het meedoen hieraan stickers verdienen. Met een volle kaart konden de kinderen naar het Kinderkaffee in WORM, een café dat alleen toegankelijk was voor kinderen. Achter de bar schonken de jonge festivalbezoekers glazen ranja voor elkaar in en bouwden samen een klein kinderfeestje.

Opening Winti.

In de middag vond een bijzondere muziek- en dansperformance van de natuurreligie Winti plaats. Deze religie vindt haar oorsprong in Suriname en heeft een grote gemeenschap in Rotterdam. Kunstenaar Boris van Berkum werkte samen met Wintipriesteres Marian Markelo aan het project ‘Ik ben niet te koop’, waaruit deze performance voortvloeide. In samenwerking met Theatergroep Untold is de performance door Boris van Berkum ontwikkeld. Het optreden hield een viering in van de verschillende Wintigoden en vooral van papa Winti. Een groot masker, gemaakt door Boris van Berkum, stond centraal in de performance.

Het zou niet bij het eigenwijze karakter van de Witte de Withstraat (en ondergetekende) passen om een verslag te schrijven enkel en alleen over het Festival WWWK. Een uitstapje naar Happy Industry, een neo-industriële manifestatie op het nabijgelegen Museumplein, werd daarom ook onderdeel van het programma. Net als het Festival WWWK was Happy Industry onderdeel van de feestelijke opening van het nieuwe culturele seizoen in Rotterdam. Hier vond een viering van de ruwe industrie plaats in een tijd waarin de computergestuurde productie dominant is. In tijdelijke werkplaatsen werden allerlei materialen en voorwerpen ontwikkeld. Joep van Lieshout was ook aanwezig en sprak in een korte artist talk over zijn fascinatie voor industriële productie.

Al met al was het een geslaagd festival met een onwijs goede sfeer, rijke programmering en een goede balans tussen gedegen inhoud en gezelligheid. Het is een erg populair festival en ook dit jaar is weer bewezen dat dit zeer terecht is.