Lichtzinnig vermaak

Het verhaal is zo luchtig dat het bijna verdampt, maar gelukkig is dat totaal niet relevant. Acteur Jean Renault kreeg op jonge leeftijd de César voor de Grote Belofte, die uiteindelijk op 40-jarige resulteert in een reclame voor een geneesmiddel tegen verstopping. Gedesillusioneerd smeekt hij bij het arbeidsbureau voor artiesten om een klus, die hij ook krijgt: hij moet in de reconstructie van een moord de dode spelen. De mondige Jean kan natuurlijk alles behalve zijn mond houden, en gaat een niet onbelangrijke rol spelen in het onderzoek, waarvan iedereen dacht het in kannen en kruiken te hebben. De hoofdonderzoeker, de charmante Noémie, verwordt  van koele, afstandelijke vamp tot de giechelvriendin waarmee je rustig een jointje kan roken. Dit alles vindt plaats in een idyllisch dorpje met op de achtergrond besneeuwde bergen.

Pretentieloos

Je fais le mort is een komedie die niets anders beweert te zijn dan dat, en daarin is hij uitstekend in zijn soort. De film is exact bedoeld zoals hij wordt gepresenteerd: een lichtzinnige detective, luchtig, grappig, waarbij de held het meisje uiteindelijk als beloning mee naar huis mag nemen. Hij bewandelt paden die al duizenden malen daarvoor kapot zijn gestampt (inclusief incidenten met een skilift en kinky SM-pakjes), en dient enkel ter lichtzinnig vermaak van de kijker. Hoewel dergelijke films niet voor iedereen zijn gemaakt ligt de kracht van deze film juist in de afwezigheid van enige pretenties, en het feit dat er 104 minuten lang niet anders dan ongecompliceerd vermaak wordt vertoond. En met de feestdagen op het oog, mag dit ook.