Muziek / Interview
special: 'Wee mij' - de meest droevige liedjes van De Kift
De Kift

Droefheid troef in theater Rood Noot

Aanstaande vrijdag vindt in het Utrechtse theater Rood Noot de try-out plaats van de meest droevige liedjes van De Kift, de Nederlandse band die al ruim twintig jaar een volstrekt eigenzinnig geluid laat horen.’Wee mij’, heet de voorstelling.

De muziek van de Kift valt te typeren als een aanstekelijke, soms kolderieke maar immer bezielde mix van polderpunk, theater en fanfare. Vrolijkheid wordt afgewisseld met diepe treurnis. Nostalgie is nooit ver weg. Eigen teksten schrijven doet de band uit Koog aan de Zaan niet: ze put rijkelijk uit de wereldliteratuur en -poëzie. Frontman Ferry Heijne: “Er zijn al zoveel mooie teksten om me heen, ik zou niet weten hoe ik daar een aanvulling aan moet geven. Ik kan wel heel goed bestaande teksten tot leven wekken.” Een grote en vaste schare bewonderaars van De Kift is daar al jarenlang getuige van.

Zondagmiddagsfeer

Onmiskenbaar kleeft er een flinke vleug weemoed aan De Kift, maar hoe is het idee ontstaan om een avond te vullen met alleen droevige liedjes? Heijne: “Op een zondagmiddag speelden we akoestisch in de Rode Bioscoop, een oud pluche theatertje in Amsterdam, met de bedoeling om een zogenaamde zondagmiddagsfeer te creëren. Dat beviel zo goed dat we besloten om vaker onze ingetogen kant ten gehore te brengen.” De Kift vroeg vervolgens aan mensen in hun omgeving naar de meest droevige plekken van Nederland. Uit de reacties stelde de band een top tien samen, en op die locaties spelen ze hun meest droevige liedjes.

Opgeslokt

De try-out van deze treurnis vindt plaats in theater Rood Noot, een voormalige paardenfokkerij nabij Leidsche Rijn. Waarom kreeg deze plek het stempel ‘droevig’? Heijne: “Het is een oude boerderij uit eind 19e eeuw, die er nog net zo uitziet als vroeger. Er lopen paden rond, het ruikt er naar boerderij en alles is nog in de oude stijl. Maar eromheen zie je alleen maar asfalt, industrieterreinen en Leidsche Rijn. Het is droevig om te zien dat de oude tijden worden opgeslokt door de beschaving.” De Kift speelde eerder in Rood Noot: de cd ‘Brik’ kende er zijn vuurdoop. Heijne: “Het is een inspirerende en sfeervolle plek. Vrijdag spelen we er in de oude stal die niks is veranderd sindsdien.”

Geeft Heijne de voorkeur aan het droevige repertoire van De Kift of juist aan de meer vrolijke liedjes? “Ik vind het mooi om feestelijkheid af te wisselen met verstilling. Het zit allebei in onze muziek. Het is maar net waar je op dat moment zin in hebt.”

De try-out van de meest droevige liedjes van De Kift in Rood Noot is al uitverkocht, maar niet getreurd: er verschijnt een compilatie op cd, of wordt ter download aangeboden op hun website.

Meer uitvoeringen van ‘Wee Mij’:
14 nov. 2015 Doopsgezinde Kerk in Haarlem (via het Patronaat)
20 nov. 2015 OCCII in Amsterdam
29 nov. 2015 Point Ephémère, Parijs