Gedichten en kroketten

De makers van het Poetry Kinderfestival weten zich goed te verplaatsen in hun doelgroep, kinderen tussen 8-12 jaar. Deze groep blijkt, getuige de enthousiaste reacties van de bezoekers, relatief gemakkelijk te interesseren en te enthousiasmeren voor poëzie, mits het onderwerp tot hun verbeelding spreekt. Eerdere thema’s waren bijvoorbeeld ‘Dichter en de dingen’ (2006) en ‘Dichter en de held’ (2005). De kunst is poëzie niet als hoogdrempelige kunstvorm te presenteren. Of, in de wijze woorden van Wim T. Schippers: als je dichter wilt worden, moet je gewoon beginnen met dichten.

Succesformule

Er zijn twee soorten voorstellingen tijdens het Kinderfestival: schoolvoorstellingen en vrije voorstellingen. De klassen die zich op hebben gegeven voor een schoolvoorstelling worden op het festival voorbereid door middel van poëzieles van een Poetry-medewerker op school. De kinderen die de vrije voorstellingen bezoeken zijn hopelijk op het festival voorbereid door hun ouders. De voorstellingen zelf bestaan uit twee programmaonderdelen van ieder een klein uur. Het eerste deel vindt plaats in de theaterzaal, het tweede deel vindt plaats op locatie in de Witte de Withstraat. Een echte succesformule.

Het zaalprogramma bestaat dit jaar uit muziek, voordracht en een goochelaar. Joke van Leeuwen en Wim T. Schippers vallen direct in de smaak bij de kinderen met hun droogkomische gedichten, en als Wim T. (“ik ben een goede vriend van Ernie, en ik val wel eens voor hem in als hij zelf niet kan”) een vers voordraagt van Wilhelmina Kuttje (met twee t’s!) krijgt de hele zaal de slappe lach. Goochelaar Michiel gaat aan de slag met het keukengerei dat op de tribune staat uitgestald – voor de gelegenheid zitten de toeschouwers tussen podium en tribune op picknickbanken. Met een beetje bloem, een magische pollepel en een steekvlam weet hij zo een pan spekkies tevoorschijn te toveren, de giebelende zaal is van verbazing ineens stil.

Poëzietheatertjes

Na een klein uur is het tijd voor een literaire wandeling. Onder leiding van een gids gaan de kinderen langs verschillende locaties op en nabij de Witte de Withstraat waar kleine poëzietheatertjes geïmproviseerd zijn. Zo zit er in de kantine van het Oogziekenhuis een man met een saucijzenbroodje en een lapje voor zijn oog, die een gedicht voordraagt over een getrokken kies. In een restaurant dekt een mooie dame de tafels terwijl ze een gedicht voordraagt over muziek om bij te eten. In een hotelkamer worden de kinderen, zittend op het bed, verrast door iemand die plots uit de badkamer opduikt. Hoe opgewonden de kinderen ook zijn, bij de poëzietheatertjes zijn ze telkens even héél stil. De combinatie van bijzondere locaties en goede voordracht door acteurs wérkt.

Enige minpunt is tegelijk ook hetgeen dat het festival zo geschikt voor kinderen maakt: dat het zo kort is. Want ook (of juist?) als volwassene is het geweldig om Wim T. Schippers te horen vertellen over de vloer die hij in het Centraal Museum volsmeerde met pindakaas. Joke van Leeuwens versje als je niet in slaap kunt komen smaakt óók als je ouder bent dan 12 naar meer. De voordrachten op locatie zijn prachtig, maar omdat er meerdere routes gelopen worden door acht verschillende groepen zie je als bezoeker noodzakelijkerwijs maar de helft. De enige oplossing voor volgend jaar: leerkracht worden op een basisschool, al je neefjes en nichtjes meenemen naar het festival, of je aanmelden als vrijwilliger.

Poetry Kinderfestival: 17, 18, 19 en 21 oktober 2007 in Theater Bonheur (Rotterdam)