8WEEKLY

Tom Clancy’s Ghost Recon

Artikel: Tom Clancy's Ghost Recon

Shooters zijn nooit helemaal mijn genre geweest. Natuurlijk heb ik heel vroeger wel eens een potje Wolfenstein 3D en Doom gespeeld, maar verder ben ik een behoorlijk groentje. Van Tom Clancy heb ik enkele boeken gelezen, waaronder ‘The Hunt For Red October‘. De verfilmingen van zijn boeken staan me echter meer voor de geest, met name het vaak uitgezonden Patriot Games, met Harrison Ford in de hoofdrol.

Patriot Games

~

In Patriot Games komt een scène voor waarin enkele Navy Seals (een speciale commandoeenheid van de Verenigde Staten) een terroristenkamp overvallen. Hoofdpersoon Jack Ryan en zijn collega’s kijken veilig in het Pentagon mee via satellietbeelden. Tien jaar geleden was dit een indrukwekkende scène omdat het liet zien hoe ver men al was in technologische oorlogsvoering. Tegenwoordig kijkt men daar niet meer van op. Militaire eenheden zoals de Seals vormen het onderwerp van deze shooter.

Spoken bestaan niet

Het 2008, en de speler maakt uit van een speciale militaire eenheid, ook wel de ghosts genaamd. Deze ghosts zijn snel, stil en zeer doelgericht. De wereld is 2008 geen pretje, en de eenheid is dan ook regelmatig nodig om via snelle aanvallen en doelgerichte sabotage de schurken en vijanden van de vrije wereld op het ‘rechte pad’ te houden. Het verhaal is inderdaad weinig subtiel, en had zo door George W. Bush en consorten bedacht kunnen zijn. Maar goed, we hebben het hier over games, en niet over politiek.

Sabotage

In het spel heb je de beschikking over zes soldaten die samen twee teams vormen. De speler bestuurt steeds één soldaat, maar kan tijdens de actie switchen naar een andere soldaat uit zijn eenheid. In het spel moet de speler steeds kleine missies uitvoeren, zoals het beschermen van een kleine basis of het saboteren van de vijand. In plaats van grof geweld is tactiek en voorzichtig sluipen de basis van het succes.

Besturing

~

De speler stelt voor de missie begint eerst een eenheid samen. Elke soldaat wordt uitgekozen op zijn of haar specifieke vaardigheden. Dan kies je het wapenarsenaal uit, uiteraard aangepast aan het type missie wat je gaat uitvoeren. Vervolgens krijg je nog maar eens een stevige briefing voor je kiezen, en kan het spel beginnen. Het spel zelf ziet er oké uit, maar zelf werd ik al vrij snel een beetje kriegel van de besturing. Met de twee stickjes moet je het mannetje besturen, en dan ook nog eens de knoppen gebruiken om te schieten. Simpel is anders. Met name op kritieke momenten raak je nog wel eens het spoor bijster.

Zo wil Bush het

Deze besturing kan men in een speciale training mode proberen onder de knie te krijgen, maar het blijft lastig. Ook het tactische gedeelte is niet altijd even gebruiksvriendelijk. De A.I. van de medesoldaten is wel redelijk in orde, hoewel het me wel een keer overkwam dat één soldaat iemand van dezelfde partij ‘per ongeluk’ overhoop schoot. Nou ja, het is oorlog, en waar gehakt wordt vallen nu eenmaal spaanders. Bush zou het niet anders gewild hebben.

Conclusie

Ghost Recon is zeker geen makkelijke shooter. Mijn handen werden tijdens het spelen onderworpen aan een stevige vingergymnastiek. Als de doorzetter het eenmaal allemaal onder de knie heeft, dan blijkt Ghost Recon een vrij behoorlijke spel. Heb je Metal Gear al voor de PS2, dan is het misschien beter om Ghost Recon eerst eens te huren, om zo uit te vinden of het spel voor jou genoeg toevoegt. Mensen die niet veel met shooters spelen kunnen het spel beter links laten liggen.