Theater / Voorstelling

Dansklassieker met choreografe zelf in de hoofdrol

recensie: Rosas - Rosas danst Rosas

.

In 1983 vond de première plaats van Anne Teresa De Keersmaekers spraakmakende en sindsdien wereldberoemde Rosas danst Rosas. Een uitvoering van de klassieker door haar dansgezelschap Rosas kan nog altijd rekenen op een volle zaal.  

Al met Fase, 4 movements to the music of Steve Reich wordt het talent van De Keersmaekers herkend en erkend. Haar wereldwijde reputatie groeit verder dankzij Rosas danst Rosas. Negenentwintig jaar later weet ze nog steeds harten te bekoren en ogen te strelen met deze prachtige voorstelling. Wie het geluk heeft deze klassieker te mogen aanschouwen, maakt anderhalf uur lang deel uit van een stukje dansgeschiedenis. Rosas danst Rosas behoeft amper introductie. Hij staat er, als een mijlpaal tussen de klassiekers.

Rosas danst Rosas in 1983

Rosas danst Rosas in 1983

Choreografe zelf in actie
Een ellenlange rij mensen, die toch nog op een zitplaats hoopten voor het uitverkochte optreden, stond ongeduldig aan te schuiven aan de kassa. Diegenen die goed voorbereid kwamen, kregen meteen het goede nieuws dat ze per uitzondering De Keersmaeker zelf aan het werk zouden zien op het podium. De zaal vulde zich met verwachtingen en nieuwsgierigheid.

Het licht doofde en het geroezemoes ook. Muisstil keek iedereen naar de vier gracieuze danseressen die het publiek het volgende anderhalf uur zouden meeslepen met repetitieve bewegingen, zwoele zuchten, sierlijke danspassen en verhalende lichaamstaal. Rosas danst Rosas creëert een frame. Het laat het publiek niet alleen een andere wereld aanschouwen, maar sleurt het ook onzichtbaar mee het podium op.

Verbluffend
De voorstelling wordt opgesplitst in vijf verschillende fases. Elke fase maakt gebruik van een leeg podium met als enige attribuut een aantal stoelen. Op de ritmische tonen van minimalistische muziek wordt de sfeer gezet. Elke acte maakt gebruik van andere melodieën die elk een apart gevoel oproepen. Van het tikken van een klok naar meer jazzy tonen, naar een meer zuiders georiënteerd ritme.

Rosas danst Rosas in 1983

Rosas danst Rosas in 1983

De vier danseressen maken gebruik van alledaagse bewegingen die herhaaldelijk worden ingezet. Occasioneel met een flinke en bruuske uithaal, maar steeds heel erg simplistisch en gracieus. Met abstracte synchrone bewegingen spinnen ze een verhaal, ritmisch en boordevol passie. Soms wijken ze af, neemt er iemand positie op het voorplan of gaat haar eigen weg. Maar steeds blijven ze in ritme en vormen ogenschijnlijk één geheel.

De toeschouwer krijgt ten alle tijden een indruk van eenheid en samenwerking te zien, op een esthetisch verbluffende manier geuit. De individuele stijl van de meisjes blijft behouden, ook al maken ze exact dezelfde bewegingen. De Keersmaeker springt hier uiteraard constant in het oog. Met haar ogenschijnlijk nonchalante, wat rauwere manier van dansen, staat ze anderhalf uur lang in de schijnwerpers. Men ziet hier de meesteres aan het werk en dat zal iedereen geweten hebben.

Esthetische parel
Rosas danst Rosas werd reeds verfilmd in 1997 en recent stal ook Beyoncé de choreografie voor haar clips. Elke dansliefhebber zou deze klassieker gezien moeten hebben, al was het maar om een grote component in de dansgeschiedenis met het blote oog te kunnen aanschouwen. Een esthetische parel, die zelfs door de zwijnen geapprecieerd zal worden. Rosas danst Rosas vormt niet alleen het leven om in kunst, maar kunst in leven.