Theater / Voorstelling

Het NDT laat zien waar zij voor staat

recensie: Nederlands Dans Theater - Signature

In Signature zetten verschillende choreografen hun handtekening onder datgene waarmee zij hun gedachten, ideeën en filosofieën uiten: dans. Drie verschillende, maar overtuigende delen tonen een constante kwaliteit. Het Nederlands Dans Theater drukt hiermee haar stempel op de moderne danswereld.

Jiri Kilián, Hans van Manen en het choreografenduo Paul Lightfoot en Sol León zijn als het ware het gezicht van het moderne dansgezelschap. In Signature tonen deze choreografen, die in de geschiedenis van het Nederlands Dans Theater (NDT) van groot belang zijn geweest, elk een dans.    

Tiger Lily van Jiri Kylián opent de voorstelling. Kylián liet zich voor dit stuk (uit 1994) inspireren door Piet Mondriaan. De dansers spelen met lijnen en patronen in chaotische situaties waarin van alles tegelijk gebeurt. Ze tonen emoties en frustraties tijdens hun gevecht tegen de lijnen en structuren. Deze scènes worden begeleid door een strijkkwartet van het Residentie Orkest dat onder andere muziek van John Cage speelt. Deze indringende muziek en diverse verrassingselementen die in het stuk verwerkt zijn, zorgen voor spanning en humor. Wanneer alle lijnen opgelost zijn,  keert de rust uiteindelijk terug.

Zuivere en pure schoonheid

Skipping over Damaged Area

Skipping over Damaged Area

Fantasia van Hans van Manen ging in 1993 in première, maar is en zal tijdloos blijven. In dit stuk geen moeilijk te interpreteren concept, wat prettig is na het vrij heftige Tiger Lily. In Fantasia laat Van Manen zuivere en pure schoonheid zien, die niet alleen eenvoudig is, maar ook krachtig en sterk overkomt. De manier waarop de dansers bewegen is een genot om naar te kijken. Moeiteloos bewegen ze hun lichaam op een manier die doet verwonderen over hun grote kracht, techniek en flexibiliteit.

Skipping over Damaged Area is de nieuwe choreografie van Lightfoot – sinds september artistiek directeur van het Nederlands Dans Theater – en Léon. Het stuk, dat 29 september in première ging, gaat over seniliteit, ofwel het ouder worden van de hersenen en de consequenties daarvan. Een heftig thema, dat op theatrale wijze in beeld wordt gebracht. Op de vloer ligt een groot blauw vierkant, met daar overheen een zeil met afbeeldingen van wolken. De dansers die op dit zeil dansen, zijn de herinneringen van de danser die over zijn leven vertelt. Hij beleeft het proces van het ouder worden van de hersenen ter plekke, wat ontroerend is om te horen. De wolken staan symbool voor de damaged areas – als die zijn weggedreven, komen de mooie herinneringen terug.

Medhi Walerski

Skipping over Damaged Area

Skipping over Damaged Area

Veel lof moet worden toebedeeld aan de acteerprestatie van Medhi Walerski. Naast het feit dat hij een zeer goede danser is, weet hij met zijn stem het publiek te raken. Zijn seniliteit wordt in beeld gebracht op een aangrijpende wijze. Hij is degene die het publiek meesleurt in zijn geest, die af en toe bewolkt wordt. De muziek van John Adams past goed bij het verhaal en de choreografie. Variaties in muzikale intensiteit ondersteunen en leiden het proces van seniliteit.

Met deze drie choreografieën laat het Nederlands Dans Theater zien waar zij voor staat. De kwaliteit straalt ervan af. Het NDT heeft een veelzijdige en inspirerende handtekening. Signature is genieten van de vakkundigheid en stijl van verschillende choreografen, verbeeld door de meeslepende dansers van dit gezelschap.