Bezig met een maatschappelijke kwestie
Soms hoor je als je een elektrisch apparaat schudt een los schroefje binnenin het apparaat rammelen. Ondanks het losse schroefje werkt het apparaat toch. Maarten Ebbers voelt zich zo’n schroefje. Hij hobbelt wat met de rest van de wereld mee, zonder echt mee te doen. De maatschappij dat ben jij. ‘Maar ik toch niet alleen?’, vraagt Ebbers zich direct al af.
De jury- en publieksprijs van het Leids Cabaretfestival 2009 gingen dit jaar naar Maarten Ebbers. Nu toont hij zijn kunnen in het land. Afwisselend pessimistisch, absurdistisch, muzikaal en hilarisch presenteert Ebbers zijn cabarettalent.
Zeven magnetronmaaltijden
Foto: Leids Cabaretfestival
Ebbers koopt aan het begin van de week zeven magnetronmaaltijden zodat hij tijd kan besparen op koken. Ook koopt hij een fiets, want dat gaat nu eenmaal sneller dan lopen. De tijd die hij zo overhoudt kan hij besteden aan het oplossen van maatschappelijke problemen. Een serieuze boodschap die de cabaretier verpakt in doldwaze verhalen.
Maarten Ebbers brengt een afwisselend cabaretprogramma waarin je volledig meegesleurd wordt met diens absurde gedachtekronkels. Iedere sketch kent een verrassing, verbaast je of zet je op het verkeerde been. Bij ieder ander zou een ruzie met een eend of een gesprek met een prei, dat eindigt in een slachtpartij, al gauw flauw worden. Bij Ebbers is dit nooit het geval. Je gaat er in mee. Zijn onderwerpen brengt hij afwisselend op serieuze en luchtige toon, vaak met een kwinkslag.
Muzikaal
Ronduit komisch is het verhaal over zijn ex. Ebbers vertelt heel beeldend hoe het stel anale seks wil proberen. Als hij er tijdens het liefdespel, door middel van een sliert taugé, achterkomt dat zij hem beliegt, is de liefde over. Muzikaal gezien staat Ebbers ook zijn mannetje. Hij moet ‘kotsen en wordt misselijk van een hondje met een trui’, maar haalt natuurlijk ook de baasjes van deze honden nog even door de mangel, ‘in precies zo’n zelfde trui’. Vooral het slotnummer ‘Laten we de smaak toch niet bederven’ zit tekstueel goed in elkaar. De overgang van een lachsalvo naar dit nummer, dat je letterlijk met de neus op de problemen in de wereld drukt, is knap. Bij zijn nummers begeleidt Ebbers zich op (elektrische) gitaar.
De dolkomische, absurdistische sketches lijken misschien enkel een manier om de toeschouwers tegemoet te komen, maar dat is geenszins aan de orde. Ebbers geeft zijn publiek wel degelijk een boodschap mee en toont zich een meester in de afwisseling. Maarten Ebbers is energiek en constant verrassend. Daarbij weet hij moeiteloos om te schakelen tussen de hilarische grap en mensen wijzen op wat er nog allemaal te doen is in de wereld.
Maarten Ebbers toert nog tot en met juni 2010 door het land.
