Beter goed gejat dan slecht bedacht gaat helaas niet altijd op in het theater

Het stuk opent met een onhandige engel die een flinke reprimande van een onzichtbare god moet aanhoren. Het is haar weer niet gelukt om haar beschermeling te behoeden voor het menselijke falen. Maar ze krijgt nog een kans. Mijnheer Uythof rijst op uit de dood en het publiek krijgt een kijkje in het leven van het modale echtpaar Uythof. Dan valt er een brief op de mat waarin staat dat mevrouw Uythof nog maar een dag te leven heeft. Dit zou het stel de kans kunnen bieden om hun leven om te gooien, maar zij grijpen deze niet aan en het stuk eindigt met een nieuwe reprimande voor de engel die het weer niet is gelukt om mijnheer Uythof van de ondergang te redden.

Gebrek aan overtuigingskracht

Esther de Koning speelt meerdere rollen en verstopt zich soms achter de coulissen om zich als iemand anders voor te doen. Deze ingreep lijkt nogal gekunsteld, waardoor veel personages niet overtuigend uit de verf komen. De teksten zijn alledaags waardoor de karakters ook alledaags lijken. Hierdoor blijft het stuk op een plat niveau hangen en overstijgt het de realiteit niet.

Het decor is nogal onsamenhangend. Grote glas-in-loodramen hangen tussen gewone stukken muur. In de hoek is de keuken afgeschermd met een groot wit gordijn. Het lijkt allemaal bij elkaar geraapt en heeft ook geen functie voor het verhaal dat verteld wordt.

Het stuk biedt talloze ingangen om er een interessant spel van te maken. Bepaalde thema’s, zoals seksueel misbruik, impotentie en het naleven van dromen, steken de kop op, maar er wordt niet op ingespeeld. De acteurs blijven hangen in een bijeengeraapte verzameling grapjes en leveren hierdoor behoorlijk oppervlakkig spel.

Verwijzingen naar ander werk

Mijnheer Uythof vertelt constant waargebeurde anekdotes, die geen betrekking hebben op zijn eigen leven. De openingssequentie van de film Magnolia van P.T. Anderson is hier op gebaseerd. Waar de film echter een briljante reflectie was op de toevalligheden die levens beïnvloeden, komt dat in dit stuk niet genoeg naar voren waardoor zijn verhalen meer opvulling zijn dan een waardevolle toevoeging. Magnolia is niet het enige werk waar dit stuk naar lijkt te verwijzen. De engel die volgens een groter plan het echtpaar mag aansturen lijkt rechtstreeks uit De Ontdekking van de Hemel van Harry Mulisch weggelopen. Bovendien refereren mijnheer en mevrouw Uythof regelmatig aan hun ongeboren zoon en hoe deze hun huwelijk zou kunnen redden, dit lijkt regelrecht gegrepen uit het toneelstuk Wie is er bang van Virginia Woolf, waarbij een echtpaar een complete leugen opbouwt rondom hun niet bestaande zoon. Het feit dat de engel aan het einde van het stuk nogmaals een kans vraagt, doet weer denken aan de vicieuze cirkel waar Bill Murray in Groundhog Day in verzandt, waarbij hij een dag steeds opnieuw moet beleven.

Op een gegeven moment wordt het enigszins vermoeiend om andermans verhaal herkauwd te zien worden. Het stuk creëert niet zijn eigen uniekheid en blijft hierdoor een slap aftreksel.

De algehele mist refereert (wellicht onbewust) aan een flink aantal meesterwerken, maar heeft zelf helaas weinig toe te voegen aan de Nederlandse theaterwereld.

Te zien tot en met 16 mei.