Theater / Voorstelling

Aaneenschakeling van verrassingen

recensie: Moordspel (Het Thriller Theater)

Een ronde kamer met vitrinekasten vol gruwelijke wapens: als hier geen dooien gaan vallen, dan eten wij onze hoed op. Regisseur Peter Tuinman kiest er tot in de uitvoering van het decor voor Moordspel puur realistisch neer te zetten. Echte flessen, echte glazen, echte schemerlampen. Die keuze ligt voor de hand. Het stuk kent al zo veel onverwachte, onlogische wendingen, dat het al te ingewikkeld zou worden om er met een abstracte setting een extra laag aan toe te voegen. Gevolg is wel dat Moordspel een ouderwets avondje traditioneel toneel is. Aardig en vermakelijk, maar het graaft niet erg diep.

~

Schrijver Ira Levin is bekend van verfilmde meesterwerken als Rosemary’s Baby en A Kiss Before Dying. Deathtrap, in het Nederlands vertaald als Moordspel, is een minder perfect werkje van de meester. Inzet is toneelschrijver Sydney Bruhl. Ooit produceerde hij kaskrakers, maar inmiddels levert Sydney al jaren alleen flops af. Hij leeft van de bankrekening van zijn rijke vrouw, en daarvan is de bodem in zicht. In dat stadium van naderende armoede, stuurt een jeugdige bewonderaar hem een zelfgeschreven toneeltekst op. Bruhl ziet er een meesterwerk in, en wil het stuk van de bewonderaar ‘stelen’ om er zelf rijk aan te worden. De bewonderaar wordt opgebeld en loopt met open ogen in de val.

Nieuwe doos

Vanaf dat moment is in deze komische thriller niets meer wat het lijkt. Het verhaal doet denken aan zo’n cadeautje waarbij elke doos weer een nieuwe doos blijkt te bevatten, totdat er in de laatste doos iets heel anders zit dan de eerste suggereerde. Elk woord over de inhoud van de respectievelijke dozen, verklapt te veel van de elkaar opvolgende verrassingen. Hoe minder je daarover vooraf weet, hoe leuker de voorstelling is. Jammer genoeg wordt de inhoud van de dozen steeds onwaarschijnlijker en flauwer. Echt heel vervelend is de aldoor terugkerende opmerking dat wat er nu weer gebeurt dermate merkwaardig is, dat het uitermate geschikt zou zijn om het te verwerken in een toneelstuk; pfff!

Toverkol

Dat Moordspel desondanks oprecht leuk is, is de verdienste van de acteurs die zich voluit op de steeds absurder wordende teksten storten. De komische noot komt van Leonoor Pauw. Zij zet een Zuid-Afrikaans orakelende toverkol neer die telkens de volgende ramp correct voorspelt.

Vaart en humor

Een prettige verrassing in deze voorstelling is acteur Marc Klein Essink als de oude toneelschrijver Sydney. Voorjaar 2005 stond Mister Staatsloterij nog erg onwennig te schutteren in de toneelbewerking van Max Havelaar. In Moordspel is hij daarentegen als een vis in het water. Hij jongleert met teksten. Spot, schmiert, brengt zinnen goed getimed en tongue in cheek, waardoor ze vaart en humor krijgen. Blijkbaar smoorde het harnas van de klassieker Havelaar hem, want van gehakkel heeft hij in deze komische thriller totaal geen last. Bovendien staat hij in Moordspel tegenover het grote talent Waldemar Torenstra in de rol van de jonge bewonderaar. De twee hebben merkbaar besloten samen een plezierige tijd te hebben met dit stuk. Zij zorgen voor het vuurwerk dat Moordspel tot een vermakelijke avond toneel maakt.

Moordspel is in ieder geval nog te zien tot en met 29 april 2006. De speellijst vind je hier.