Theater / Voorstelling

Jonge Harten Festival

recensie: Twee keer Growing up in Public

.

~

Als Faithless is uitgeraasd, storten de vijf jongeren (a, b, c, d en e) zich op de te krappe bank. “Daar zitten we dan. Mooi kut”, zijn de eerste woorden. Het publiek wordt direct geconfronteerd met de leegte in het leven van ‘de hedendaagse jongere’. Of in ieder geval met de leegte die de volwassenen van Growing up in public in die levens zien. Onder leiding van Jeroen Kriek tourt de Utrechtse theaterfirma momenteel met twee jongerenvoorstellingen. Bovenstaand festijn is het begin van On the Road. In Coming out, het andere stuk, worstelen zeven jongeren met hun seksualiteit.

Onwerkelijke teksten

Geforceerd komen de openingswoorden uit de mond van a, zoals de hele verdere tekst geforceerd is. Waarom vinden de vijf het kut om daar te zitten? Omdat het feest voorbij is? Dat lijkt niet reëel: bier is er nog in overvloed en de stereo werkt nog: het feest kan doorgaan. Maar in de komende anderhalf uur feesten de jongeren nog maar weinig. De sfeer is gespannen, er wordt meer gesproken dan gedanst. Niets wijst er meer op dat dit het einde van een feest is; het schijnt veeleer een feestje dat moeilijk op gang komt.
Het weinig geloofwaardige uitgangspunt van On the Road krijgt een vervolg in onwerkelijke teksten en evenzo weinig realistisch spel, waardoor het stuk meteen al verzandt in te grote woorden en te overtrokken gebaren, waar geen jongere zich aan het eind van een feest in herkent.

Sukkelig meelopend

~

Coming Out, dat in, voor, achter en op de kleedhokjes van een zwembad speelt, is tekstueel natuurlijker, maar ook hier is het spel weer te gemaakt, overtrokken. Drie jongens en vier meisjes ontmoeten elkaar een zomer lang in het zwembad. Het begint met twee gescheiden clubs: drie meisjes en drie jongens. Maar dan komt er een meisje bij; ze is nieuw. De verhoudingen veranderen: de groepjes mengen. De nieuwe wordt gepest, maar één sukkelig meelopend meisje stapt uit haar rol: ze vindt de nieuwe mooi, en ze zegt het ronduit.

Pesten

In de loop van het zwembaddrama wordt steeds duidelijker dat verschillende van de jongeren bezig zijn hun seksualiteit te ontdekken. De oudste heeft gesolliciteerd naar de functie van badmeester. Motivatie: ‘je kunt altijd een kleedhokje binnenlopen. Beetje vegen, ondertussen lekker naar tietjes kijken.’ Zijn daadwerkelijke geaardheid wordt door zijn constante homo-erotische Reve-citaten gedurende het stuk echter onduidelijker. Anderen durven hun homoseksualiteit daadwerkelijk uit te spreken. Het gebeurt in vertrouwen, maar alles wordt doorverteld. Dan blijkt hoe medogenloos jongeren zijn: pesten, pesten en nog eens pesten, ook al prefereer je zelf ook de mannen- of vrouwenliefde.

Zieltjes

De overeenkomsten tussen Coming Out en On the Road zijn groot. Sterker nog: je kunt zeggen dat het twee dezelfde verhalen in een andere setting zijn. Al dan niet verholen homoseksuele liefde, pesten, erbij willen horen, seks: de problemen waar de jongeren mee worstelen, komen in beide stukken naar voren. Wat dat betreft sluiten de stukken aan bij de belevingswereld van de gemiddelde jongere, maar beide voorstellingen lijden onder de overdreven acteerstijl van de gedeeltelijk overeenkomende cast, waardoor het publiek nergens daadwerkelijk meeleeft of tot nadenken wordt gedwongen. Daarnaast speelt met name On the Road in een dusdanig onwerkelijke setting, dat het hele verhaal niet geloofwaardig over komt. Met deze twee stukken wint Growing up in public weinig jonge zieltjes voor het theater, vrees ik.

Links

Growing Up In Public
Mozes de Musical (8WEEKLY review)
De Buddha Family (8WEEKLY review)