Route 66 raast zijn doel voorbij

Op 25 november ging in Tilburg de musical Route 66 in première. De aankondigingen beloven de toeschouwer een echte roadmusical vol klassieke rocknummers als Born to be wild en Get your kicks on Route 66. Deze nomadische levensfilosofie is echter ver te zoeken bij de inwoners van het spookstadje Diamond waar de tijd stil heeft gestaan en iedereen is vastgeroest in de sleur van hun kleurloze levens. En zoals de personages er niet in slagen zich los te rukken van het verleden, zo slaagt Route 66 er niet in om het publiek mee te laten leven met de karakters en zich te laten verliezen in het verhaal.

Een glorieuze weg die zich kilometers voor je uitstrekt, avontuur, stoere bikers, de wind in je haren en stevige rockmuziek die uit je speakers schalt, dat is waar je aan denkt bij Route 66. Deze historische levensader die de stad Chicago met Californië verbindt, is echter in verval geraakt. Gras groeit tussen het gebarsten asfalt en de ooit zo florerende dorpen en steden zijn al net zo levenloos en vervallen als de weg zelf. In precies zo’n dorpje speelt Route 66 zich af. Hier runt Tom Kapinsky een garage waar niemand zijn auto laat repareren, runt Milly een hotel zonder gasten, droomt Mitch ervan Diamond weer op de kaart te zetten, en wacht Sally dag in dag uit op het moment waarop Tom haar op zal merken. In dit luie tempo kabbelt het leven in Diamond voort totdat Natalie op haar hoge hakjes binnen komt wandelen. Haar auto staat een eindje terug met een kokende motor en 12 kogelgaten. Het laat zich dus wel raden dat de komst van Natalie voor de nodige opschudding zorgt.

Nummers rijgen

Alle ingrediënten voor een goede musical lijken dus aanwezig: aanstekelijke muziek, een tot de verbeelding sprekende titel en een dame uit de stad die leven in de brouwerij komt brengen. Het onderliggende thema van verloren idealen en het vinden van antwoorden langs Route 66 is zo oud als de mythe van the open road zelf, maar daarom niet minder boeiend. En toch loopt het verhaal al gauw vast. Aan het einde van de eerste acte vraag je je af waar het verhaal nu eindelijk over gaat en hoop je dat er na de pauze wel iets gaat gebeuren. De verhalen om het thema heen lopen teveel door elkaar en worden niet goed uitgewerkt. Het einde komt dan ook abrupt en laat je onbewogen. Waar Route 66 me aan doet denken, is de huidige rage om een aantal aansprekende nummers van een bepaalde band of rondom een bepaald thema op een rijtje te zetten en een verhaal te verzinnen om deze songs aan elkaar te rijgen. Gelukkig doet Route 66 wel een poging wat diepgang in het verhaal te brengen, maar daarbij zijn de schrijvers iets te ver doorgeschoten, zodat het publiek de draad kwijt raakt.

Passende cast

De casting, daarentegen, is wel perfect. Frank Lammers is zeer overtuigend als de luie, apathische Tom Kapinsky en past zowel fysiek als vocaal perfect in zijn rol. Hetzelfde geldt voor Loes Haverkort, die de rol van Natalie vertolkt. Minder geloofwaardig is hoe deze twee personages zich tot elkaar aangetrokken kunnen voelen. Je kunt je moeilijk voorstellen hoe een idealistische blondine uit de grote stad, zelfs al is ze wanhopig op zoek naar antwoorden, ook maar oog heeft voor een sarcastische redneck die wel heel erg zijn best doet om haar te beledigen.

Het karakter met de meeste liedjes op zijn conto is Martin van der Starre als De Weg. Met dit personage krijgt Route 66 letterlijk een stem en komt deze tot leven. Als zanger met een ruige stem, lange haren en gekleed in jeans, past hij perfect bij het beeld van de Amerikaanse highway. De symboliek van de ‘roep van de weg’ mag duidelijk zijn wanneer hij nummers zingt als Born to be wild, America the beautiful en met name, Calling you.

Klassiekers

De producenten van Route 66 zijn dezelfde als van de musical Turks Fruit en wat betreft seks en geweld zijn er zeker overeenkomsten tussen beide musicals, met name in bepaalde dialogen en een nummer als Route 69. Of dit een positief of negatief stempel op de voorstelling drukt, is natuurlijk persoonlijk. Wie kan er zeker genieten van Route 66? In principe is dat iedereen die houdt van dit soort muziek en zich niet af laat leiden door vergezochte verhaallijnen. Niet voor niets behoren de nummers uit Route 66 tot de Amerikaanse klassiekers en wanneer deze goed worden gezongen, wat zeker het geval is, zullen ze bij veel mensen een gevoel van avontuur en nostalgie oproepen.

Route 66 is nog te zien t/m 20 april 2008 in verschillende theaters.
Voor de gedetailleerde speellijst zie www.route66.nu.