Sprekende beelden?

Wand met foto’s van de afgelopen 60 jaar

De tentoonstelling bevat 148 indrukwekkende persfoto’s in acht verschillende categorieën:  Algemeen nieuws, Dagelijks leven, Hard nieuws, Hedendaagse kwesties, Langetermijn-projecten, Natuur, Portretten en Sport. Foto’s in de categorie Hard nieuws zijn het meest aangrijpend.

Bij binnenkomst wordt de bezoeker verwelkomd door de foto van de Deense jaarwinnaar Mads Nissen. Een leuke toevoeging is de achterkant van deze enorme foto, die bestaat uit een overzicht van de winnaars van de afgelopen zestig jaar. De ontwikkeling van de persfotografie is hier duidelijk zichtbaar. Van zwart-wit foto’s naar kleur en weer terug, naar meer interpretatieve beelden aan het einde van de reeks.

Jerome Sessini, Crime without punishment, 17 july 2014, Magnum Photos for Time/ De standaard (eerste prijs Stories, Spot News)

Vernieuwing laat beeld minder spreken

De zwevende weergave zorgt er voor dat de foto’s goed tot hun recht komen. Bovendien werkt het ook functioneel, als bezoeker kun je onder de beelden door al zien of er een plek vrij is. Het kan namelijk erg dringen zijn om eens goed te kunnen kijken. Dit wordt versterkt door de nieuwe toevoeging dit jaar, waarbij de bezoeker een code kan scannen met hun telefoon, om zo nog meer informatie te krijgen, naast de gebruikelijke tekstbordjes bij de foto. Spijtig, want door deze overvloed aan informatie is het voor de bezoeker moeilijker om alleen het beeld op zich in te laten werken, om zo de foto het woord te laten doen. Een persfoto zou in één oogopslag het verhaal moeten kunnen vertellen, dit wordt door de informatie eromheen  een stuk moeilijker gemaakt.

Yongzhi Chu, Monkey training for a circus, 29 november 2014, Suzhou, Anhui Province, China (eerste prijs categorie Natuur)

De harde waarheid

Het zal niet verbazen dat de foto’s erg indrukwekkend zijn. Visueel wordt de bezoeker nog eens herinnerd aan, vooral, de gruwelijkheden die in het nieuws voorbij gekomen zijn. Zo is het beeld van een passagier uit het vliegtuig MH17 confronterend vastgelegd door Jérôme Sessini. Ook minder door de Nederlandse pers uitgelichte situaties zijn verbeeld, bijvoorbeeld het aapje dat traint voor het circus. Vastgeketend aan zijn fietsje kijkt hij vol angst op naar zijn trainer, die hem dreigend nadert met een zweep in zijn handen. De beelden hebben geen uitleg nodig, ze zijn een verhaal op zichzelf.

Juist doordat de foto’s zo sprekend zijn, of juist zo persoonlijk in te vullen door mensen, is het jammer dat de organisatie er voor gekozen heeft het nieuwe technische snufje aan de tentoonstelling toe te voegen. Hierdoor verliezen de beelden hun essentie, wat betreurenswaardig en vooral onnodig is. Er is immers al voldoende informatie beschikbaar naast de beelden zelf, mocht de bezoeker de afbeelding niet gelijk kunnen plaatsen. Toch grijpen de foto’s je weer en zou het pas echt een gemiste kans zijn om dit jaar World Press Photo over te slaan.